“ฉันเกลียดเดลี! ขอพูดอีกรอบนะ ฉันเกลียดเดลี!!” เรานอนฟังเสียงชายชาวสเปนคนหนึ่งคุยกับเจ้าของโฮมสเตย์ที่อัคราอย่างออกรส พรุ่งนี้เค้าต้องกลับเดลี เพื่อไปไหนต่อผมฟังไม่ถนัด คงสนุกกว่านี้ถ้าเราไม่ป่วยจนไม่มีแรงลุกจากเตียง สาเหตุคงมาจากน้ำดื่มฟรีตามสถานที่ท่องเที่ยว ที่เรากรอกจนเต็มขวด แล้วซดไปจนเกลี้ยง สองวันต่อมาเราก็ได้เข้าพบหมอ ด้วยอาการท้องเสีย ไข้ขึ้นสูง “ไทยแลนด์ ไทยแลนด์ แบงค็อก ฮ้า กู้ดดดด” เจ้าหน้าที่รุ่นเก๋าพูดขึ้น ยิ้มฟันขาว แล้วก็ชี้ชวนกันมาดูคนไทย คงสงสัยว่า ไอ้พวกนี้ทำไมหน้าตายังกะคนจีน ผมที่อาการไม่หนักเท่าอาเจ๊ก็พลอยขำกับท่าทางซนๆ ของเค้าด้วย จะว่าไป สิ่งที่เราชอบมาก เผลอๆ จะมากกว่าสถานที่ท่องเที่ยว คือผู้คนที่มีชีวิตชีวา เท่าที่เจอ คนที่นี่ตุกติกแบบตลกๆ คือถ้าได้ก็เอา แต่ถ้าโดนจับได้ก็ยอมคืนดีๆ หน้าตายิ้มแย้ม (เรียกว่าหน้าด้านใช่มั๊ยนิ) นี่เป็นประเทศที่เราสามารถปฏิเสธคนได้โดยไม่รู้สึกผิดเท่าไหร่ บางเวลา เรากลับรู้สึกว่าคุยกับคนอินเดียก็สบายใจดี เราไม่ต้องพะวงว่าเค้าจะคิดยังไง เค้าจะโกรธไหม เค้าจะเสียใจรึเปล่า เพราะพี่บังแกสบายดีไม่มีปัญหา เราจะพาคุณไปชมสองเมืองยอดนิยมของประเทศที่น่าตื่นตานี้ และหวังว่าจะทำให้คุณกลัวมันน้อยลงซักหน่อย หนังสือที่รวบรวมบทความเกี่ยวกับอินเดียของหมีเป็ดไว้ที่เดียว เพื่อให้สะดวกต่อการหาข้อมูล โดยมีการแก้ไขเพียงเล็กน้อย ไม่ว่าคุณจะอ่านจากหนังสือเล่มนี้ หรือจากเว็บไซต์ (ทั้งจาก Pantip.com หรือ www.facebook.com/bearducktraveler ) ก็ได้เนื้อหาไม่ต่างกันครับ