จำเลยสวาท โดย...บัวฉัตร อารัมภบท ปาจารีไม่เคยถอดเสื้อกางเกงให้สามีมาก่อน หล่อนหน้าร้อนวูบ ปกติเขาเป็นคนถอดเองเสียล่ะมาก อย่างดีหล่อนก็แค่ปลดกระดุมเสื้อให้เขาเท่านั้น เขาก็ปัดมือหล่อนออกอย่างใจร้อน และจัดการถอดเองเสร็จสรรพ ชัชชลเป็นคนใจร้อน อารมณ์ก็ร้อนปานกัน สิ่งนี้ไม่เคยเป็นอุปสรรคต่อชีวิตรักระหว่างหล่อนกับเขา จนมาครั้งนี้... ปาจารีน้อยใจเขาเหลือเกิน ทำไมเขาไม่ฟังกันบ้าง หล่อนบอกเท่าไหร่เขาก็ไม่ยอมเชื่อ ความคิดนั้นทำให้น้ำตาหญิงสาวไหลรินออกมาอีก หล่อนเอาผ้าห่มมาคลุมร่างให้เขาเปลือยให้เขาอย่างเขินอาย ไม่กล้ามองร่างกำยำเปล่าเปลือยของสามี เขาเป็นผู้ชายที่มีสุขภาพร่างกายแข็งแรงมากๆ กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ บอกถึงความแข็งแรง อย่างคนรักษาสุขภาพร่างกายเป็นอย่างดี เขาเป็นนักบิน...เป็นผู้ชายที่เก่งที่สุดในสายตาหล่อน แต่ตอนนี้เขานอนแผ่หลาไม่ได้สติ แม้แต่เมาไม่ได้สติเขาก็ยังไม่ยอมมองหน้าหล่อน ปาจารีน้อยใจวูบ น้ำตาไหลรินลงมาอย่างช่วยไม่ได้ “อย่ายุ่ง”เขาปัดมือหล่อนที่จะสวมชุดนอนให้เขา ดูเหมือนเขาจะค่อยรู้สึกตัวขึ้นแล้ว หล่อนหน้าถอดสี เขาหลับตาลง และบ่ายหน้าหนี “คุณชล...”หล่อนเรียกเขา รักด้วยใจ บัวฉัตร