หัวใจในรอยแค้น โดย...บัวริน อารัมภบท ปัถวีหัวเราะออกมา“จูบทอมนี่มันรสชาติดีไม่เลวเลยนะ”เขายกหลังมือปาดปากตัวเอง หล่อนมองเขาอย่างขุ่นเคือง “ไอ้บ้า อย่ามาทำท่าลามกกับฉันนะ...แก...เอ่อ...คุณนี่มันหื่นจริงๆ” เขาหัวเราะออกมา“เลิกเป็นทอมเถอะน่า...” “อย่ามาเสือก” “พูดจาไม่เพราะอีกแล้ว” “ก็แก...คุณ...มาเสือกอะไรด้วย” “ก็มันเสียดายของนี่นา”เขาพูดยียวน “ไอ้บ้า”หล่อนร้องเสียงแหลมออกมา มองเขาตาเขียวปัด เรียกเสียงหัวเราะจากอีกฝ่ายให้ดังขึ้นมา วัสสาโกรธจนหัวหมุนติ้ว หล่อนไม่น่ามากับอีตาบ้านี่เลย ให้ตายสิ...! แต่ถ้าหล่อนไม่มาเขาก็จะหาว่าหล่อนกลัวอีก วัสสารู้สึกเหมือนเดินเข้ามาติดกับดักยังไงก็ไม่รู้ ผู้ชายคนนี้ดูจะคุมเกมได้ทุกอย่าง หล่อนรู้สึกเหมือนต้องเล่นตามเกมที่เขาวางเอาไว้ วัสสาคิดอย่างขัดใจนัก หล่อนมาอยู่ที่บ้านนี้ได้สองวันแล้ว ยังไม่เห็นว่าจะได้เรื่องเลย...วัสสาอดรนทนไม่ได้ สุดท้ายเลยต้องถามเขาออกไป รักด้วยใจ บัวริน