"‘หยางเวย’ คือเด็กกำพร้าที่ถูกคุณนายใหญ่เลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กเพื่อให้แต่งงานกับบุตรชายคนเดียวของท่าน และเพื่อให้สามารถเข้ากับตระกูลซ่งอันยิ่งใหญ่มั่งคั่ง เพื่อแบ่งเบาภาระของผู้มีพระคุณที่เมตตา หยางเวยจึงละทิ้งสิ่งที่ตนเองใฝ่ฝัน เฝ้าเรียนรู้การวางตัวเป็นผู้ดี เล่นเชลโล เรียนภาษาฝรั่งเศส ทำคะแนนให้ได้ที่หนึ่งเสมอและไม่ทำอะไรที่คุณชายซ่งไม่ชอบ เธอสำรวมตน ควบคุมตัวเอง จนเหมือนสายเครื่องดนตรีที่ถูกขึง แต่ซ่งเจ๋อก็ไม่เคยชอบเธอ คุณชายซ่งเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีเหมือนก้าวออกมาจากภาพวาด ริมฝีปากมักประดับด้วยรอยยิ้มแฝงด้วยแววเย้ยหยัน ครั้งแรกที่เราเจอกัน เขาพินิจเธอนิ่งนาน จากนั้นก็เอ่ยขึ้นลอย ๆ ว่า “สกปรก” เขามักแสดงความเย่อหยิ่งออกมาอย่างไม่ปิดบัง แสดงออกทุกอย่างโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของเธอแม้แต่น้อย หลังเรียนจบจากต่างประเทศ เขายอมกลับมาแต่งงานกับเธอเพราะเห็นแก่แม่ของเขา แต่วันนี้คุณนายใหญ่สิ้นแล้ว หยางเวยรู้สึกเป็นอิสระ ลูกเป็ดขนดำไม่จำเป็นต้องแสร้งทำตัวเป็นหงส์อีกต่อไป เธอคงหย่าได้แล้วสินะ?"