“เลวอย่างนั้นเหรอ พี่เลวตรงไหนไม่ทราบ หรือต่อให้พี่เลวยังไงพี่ก็เป็นผัวทัช ทัชจะด่าอะไรคิดด้วยนะว่ากำลังด่าผัวตัวเอง” “หน้าด้าน” “เจ็บจังเลย เมียด่าแบบนี้” ยิ่งทัชชาต่อว่ามากเท่าไหร่ เท้าหนักก็เหยียบคันเร่งมากขึ้น จนรถหรูพุ่งทะยานด้วยความเร็วที่แสนน่ากลัว “ขับช้าๆ หน่อยได้ไหม ทัชกลัวนะ” ทัชชาหายใจแรงด้วยความหวาดกลัว ซึ่งเตโชก็หันมามองด้วยความชอบใจ แต่สายตาก็ดันไปสะดุดกับบางอย่างที่นูนเด่นออกมาจนกระดุมนักศึกษาแทบปริ จนคนที่ขับรถเร็วเมื่อสักครู่ผ่อนปลายเท้าที่ปลายคันเร่งลง “จะไปตายหรือไง ขับรถขนาดนี้” เมื่อรถเคลื่อนที่ด้วยความเร็วปกติแล้ว ทัชชาก็หันมาต่อว่าเตโชอีกครั้งด้วยใบหน้าแดงก่ำ “พี่ไม่ชอบไปตายด้วยสิ พี่ชอบไปสวรรค์ แล้วทัชรู้ไหมว่าสวรรค์แบบไหนที่พี่ชอบ” น้ำเสียงของเตโชแหบพร่าลง ต่างจากคราแรกที่คุยกับเธอ