ฟ้าฝนเริ่มคำรามเป็นประจักษ์พยานเพลงขลุ่ยของหญิงสาว อรุณและราตรีผ่านไปล่วงเข้าวันที่สาม ดึกสงัดในคืนพระจันทร์เต็มดวง..ท้องฟ้าเหนือมหรรศยาลัยนครยังคงแปรปรวนหนัก สายฝนสายฟ้าไม่มีทีท่าลดทอนกำลังความรุนแรง หญิงสาวยังคงบรรเลงเพลงรักรำเพยความเจ็บปวดเป็นวันที่สามแล้วเช่นกัน น้ำตาและเลือดสีแดงฉาดไหลลงจากดวงตาทั้งสอง ริมฝีปากและตามรูของขลุ่ย ทุกบริเวณเปี้อนไปด้วยโลหิตที่หลั่งไหลออกมา ก่อนไหลลงสู่พื้นพสุธา “เปรี้ยงง!!!” สายฟ้าฟาดลงเหนือยอดปราสาท เป็นสัญญาณบอกเหตุจากผืนฟ้า วินาทีแห่งความปราชัยให้แก่ความเจ็บปวด ร่างนั้นร่วงฟุบลงกับพื้นธรณีเหมือนดั่งใบไม้ที่โดนปลิดทิ้ง ลมหายใจขาดสะบันจากร่าง ในวินาทีที่เพลงสุดท้ายในชีวิต…จบลง