.ตำนานรักสี่ภพสี่ชาติ สัญญารักที่ข้ามภพ ข้ามชาติ ข้ามอุปสรรค “จะเพียรเฝ้า ด้วยศรัทธา กลับมาเคียง” รักที่มั่นคงทุกกาลเวลา แม้ดินฟ้าก็ไม่อาจขวางกั้นได้ “พี่รักเจ้าเหลือเกิน พิศราณี รักมาเนิ่นนานและมากล้นเกินจะเปรียบกับสิ่งใด..” “น้องก็รักท่านพี่ เหมือนว่ารักกันมานานเหลือเกิน” “ใช่ เรารักกันมาหลายชาติภพ” ศรุฑาทวนคำ พลางนึกไปถึงเหตุการณ์ในภพนาคราช “หลายชาติภพหรือเจ้าคะ?” “กาลหนึ่งเราเป็นคู่กันเมื่อครั้งเป็นนาคราช พี่กับเจ้ารักกันมากจนแต่งงานอยู่กันฉันผัวเมีย แต่มีนาคีผู้หนึ่งทำมารยาให้เจ้าผิดใจกับพี่ว่าพี่คิดนอกใจเจ้า…” คำบอกกล่าวของศรุฑาทุกถ้อยคำสรัางความสั่นสะเทือนใจแก่พิศราณีเป็นอย่างมากจนครุฑหนุ่มต้องโอบกอดร่างสั่นเทานั้นไว้เพื่อปลอบโยน “พี่ขอให้เจ้าศรัทธาในตัวพี่ ความรักที่พี่มึให้แก่เจ้าเป็นสิ่งบ่งบอกว่าพี่ไม่เคยคิดนอกใจเจ้าเลยสักครา พิศราณี…กายและใจของพี่ต้องการเพียงเจ้าเท่านั้น” น้ำเสียงศรุฑาหนักแน่นดั่งขุนเขาเพื่อยืนยันความมั่นคงในหัวใจ พิศราณีมองแววตาคมกริบนั้นดั่งต้องมนต์ เหมือนค้นหาบางสิ่งจากแววตาคู่นี้ “เจ้าเชื่อพี่หรือไม่?” เสียงแผ่วกระชิบข้างหูเบาๆพลางใช้จมูกซุกลงยังใบหน้าสวยอย่างแสนรัก “ชะ เชื่อเจ้าค่ะ” เพียงแค่นี้ ดวงใจของครุฑหนุ่มก็เบิกบานจนเก็บความรักอันล้นดวงใจไว้ต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ปากหนารีบประกบจูบริมปากอมชมพูอย่างรวดเร็ว ถ่ายเทความหอมหวานและวาบหวามในหัวใจแก่ชายาสาวด้วยความเสน่หา