แรงรักแรงพยศ โดย...บัวริน อารัมภบท ชายหนุ่มเดินเข้าไปแก้มัด หล่อนก็ถลาเข้ามากอดเขาทันที เล่นเอาชายหนุ่มตกใจหมด เขารีบแกะมือของหล่อนออก “อย่าคุณ...” หล่อนกอดเขาแน่น เบียดตัวเข้าหาเขา “ช่วยฉันด้วย...ช่วยฉันนะคะ” เมื่อเนื้อนิ่มๆเบียดเสียดสี อย่างจงใจปลุกเร้าอารมณ์ดิบของเขาขึ้นมา กสินไม่ใช่พระอิฐพระปูนนี่นา จะได้ไม่รู้สึกอะไร เขากัดกราม...ข่มใจเอาไว้อย่างยากลำบาก “ปล่อยผม” หล่อนซุกไซ้ปล้ำจูบเขา กสินอยากจะบ้า เกิดมาก็เพิ่งเคยถูกผู้หญิงปล้ำก็ครั้งนี้แหละ แถมผู้หญิงที่ปล้ำเขายังสวยยวนตาไปทั้งตัวเอง เขาอยากจะบ้า... เมื่อไหร่ไอ้ยาบ้าๆนั่นจะหมดฤทธิ์เสียทีนะ... กสินทราบว่าหล่อนไม่รู้ตัว...เพราะถ้าหล่อนรู้ตัวคงไม่กล้าทำแบบนี้ เขาเองพอร่างอรชรเข้ามาบดเบียดถูไถอย่างจงใจเร้าอารมณ์ ก็ชักมือไม้สั่นไปหมด หล่อนสลัดเสื้อที่เขาคลุมเอาไว้ให้ออกจากตัว ก่อนเบียดร่างเปลือยงามเข้าหาเขาอย่างเย้ายวน ทำเอาเขาต้องกัดฟันสะกดกลั้นอารมณ์ดิบเอาไว้ หล่อนเล่นเอามือลูบเขาเปะปะ...ทำเอาเขาร้อนวูบวาบไปหมด จนเขาต้องรวบมือซุกซนให้อยู่นิ่งๆ หล่อนช้อนตามองเขาด้วยดวงตาหวานฉ่ำ รักด้วยใจ บัวริน