กบฏรักทะเลทรายร้อน โดย...บัวริน อารัมภบท หล่อนเผชิญหน้ากับเขาอย่างท้าทาย คางเชิดสูง และดวงตาเป็นประกาย เขามองหล่อนทั่วตัว ในสภาพที่เขาแต่งกายแบบอาหรับเต็มยศแบบนี้ ข่มหล่อนจนเหลือตัวนิดเดียว แต่เขมมิสรากลับมองเขาอย่างไม่หวั่นเกรงเลยแม้แต่น้อย “เอาล่ะ”หล่อนทำเสียงอดทนเต็มที่ “ในเมื่อคุณตั้งใจมาเพื่อหาเรื่องฉันขนาดนี้แล้วล่ะก็ คุณก็พูดเสียให้จบๆ ฉันจะได้ไปนอน”คงเป็นเพราะท่าทางกระด้างของหล่อนทำให้อีกฝ่ายกดมุมปากลงนิดหนึ่งเหมือนขบขัน เมื่อเห็นว่าหล่อนโกรธมากยิ่งขึ้น “ผมแค่ห่วงชื่อเสียงแทนพี่ชายคุณเท่านั้นแหละ คนดีๆแถวนี้เขาจะว่าได้ว่าคุณเป็นพวกใจง่าย”เสียงเขาเป็นการตำหนิอย่างอ่อนโยน ฟังเหมือนผู้ใหญ่ที่เบื่อหน่ายกับพฤติกรรมเหลวไหลที่เห็นเต็มทน เขมมิสราโกรธจนหน้าแดงก่ำ พยายามควบคุมอารมณ์ตัวเองอย่างเต็มที่แต่ก็โกรธมากเสียจนคำพูดโพล่งออกมาเองว่า “กล้าดียังไงมาวิพากษ์วิจารณ์ฉัน พี่ชายฉันยังไม่พูดอะไรเลย คุณคิดว่าตัวเองเป็นใครไม่ทราบ” ริมฝีปากของอามาร์ทริสเม้มแน่น เห็นได้ชัดว่าการโต้ตอบอันไม่คาดฝันของหล่อน ทำให้เขาทั้งแปลกใจและไม่พอใจ รักด้วยใจ บัวริน