สัญญาทาส โดย...บัวริน อารัมภบท “คนบ้า! ไหนบอกว่าจะไม่ทำรุนแรงไง”เธอประท้วง “ก็ยอมดีๆซิ” “ไม่ยอม...บอกแล้วไงว่าจะไม่หยุดสู้ ฉันไม่ยอมเป็นนางบำเรอของคุณหรอก” “ไม่ยอมแล้วสัญญากับผมทำไม”ชาร์ลหน้าบึ้ง “คิดจะเบี้ยวกันตั้งแต่แรกใช่ไหม”เขาถามเสียงขุ่น เธอไม่สามารถหาคำตอบมาตอบเขาได้ มอร์แกนเม้มปาก เต็มไปด้วยความขัดเคืองใจ “ยังไงคุณก็ต้องเป็นนางบำเรอของผม” “งั้นคุณก็ต้องขืนใจฉันล่ะ เพราะฉันจะไม่ยอมคุณ ได้ยินไหม”หญิงสาวเชิดหน้ายืนยันออกไป เธอขัดขืนเขาอย่างรุนแรง เขาข่วนหน้าเธอ ทำให้ชาร์ลสบถออกมาอย่างหัวเสีย เขาตะคอกออกมาด้วยสีหน้าบึ้งตึง “เด็กบ้า!”กังวานเสียงเขาฟังดูโกรธมาๆ “ฉันไม่ยอมหรอก”มอร์แกนตะโกนกลับไป“ไม่มีวัน...ได้ยินไหม” “ตามใจ อยากเจ็บตัวก็ตามใจ”เขาพูดเสียงห้าว ก่อนจะจับร่างบางกดกับที่นอน มอร์แกนดิ้นรนสุดฤทธิ์ ชาร์ลใช้ร่างใหญ่ของเขากดร่างบางเอาไว้ ไม่สนใจว่าหญิงสาวจะเจ็บหรือไม่ ก่อนจะก้มหน้าลงมาตะโบมจูบหญิงสาวอย่างป่าเถื่อน มอร์แกนกรีดเสียงร้องออกไป แต่เขาไม่สน เขาจับคอเสื้อเธอกระชาก จนขาดติดมือเขา หญิงสาวร้องกรี๊ดออกมา อย่างตกใจสุดขีด กระดุมเสื้อขาดวิ่น ตลอดแนว แขนเสื้อฉีกขาดแล่งไปถึงหน้าอก ทำให้หญิงสาวร่างเปลือยโล่งตั้งแต่ลำคอลงไปจนถึงหน้าอกขาวนวล ต่อหน้าต่อตาเขา มอร์แกนน้ำตาไหลพราก หายใจแรง ด้วยความหวาดกลัว รักด้วยใจ บัวริน