ผัวรับจ้าง โดย...บัวริน อารัมภบท “แม่ค่ะ รฎามีอะไรจะสารภาพค่ะ” แม่หันมามองวริศน์อย่างงงๆ“มีอะไรกันหรือ” เขายิ้มอย่างไม่เดือดร้อน ไม่ได้ตอบอะไรออกไป ปล่อยให้รฎาเป็นฝ่ายพูดคนเดียว “แม่จำที่รฎาหายตัวไปได้ไหมคะ...แม่สงสัยว่าทำไมแม่ติดต่อรฎาไม่ได้ แม่โทรมาหารฎที่หอก็ไม่มีใครรับสาย” แม่ของหญิงสาวพยักหน้าอย่างงงๆ มองรฎาที มองเขาที อย่างแปลกใจว่าเกิดอะไรขึ้น “แม่จำได้...ทำไม รฎาท้องหรือลูก” คำย้อนถามแสดงความกังขาของมารดา ทำให้รฎาถึงกับหน้าแดงปลั่งขึ้นมาทันที ขณะที่อีกฝ่ายทำหน้ากลั้นยิ้มขำเอาไว้อย่างเต็มที่ สร้างความขุ่นมัวใจให้หญิงสาวเป็นอย่างยิ่ง หญิงสาวหันไปทำตาเขียวใส่เขา ก่อนจะหันไปทำหน้าขึงขุ่นใส่มารดา ที่มองมาด้วยสีหน้างงๆ ไม่เข้าใจว่าลูกสาวกำลังพูดถึงเรื่องอะไร ไม่เข้าใจว่าทำไมลูกสาวถึงทำเหมือนโกรธท่านแบบนั้นด้วย ท่านพูดอะไรผิดไปงั้นหรือ รักด้วยใจ บัวริน