“ผมเป็นปีศาจ” จู่ๆ คำบอกเล่านั้นก็แวบเข้ามาในหัวสมองของแพรวา เธอกำลังสงสัยเจ้าของดวงตาสีน้ำเงินอมเทาคู่นั้น สีของมันเหมือนกันไม่มีผิด ‘สีของท้องฟ้าในยามที่พระจันทร์กำลังทอแสง’ ‘คืนนี้เป็นคืนวันพระนี่นา คืนพระจันทร์เต็มดวง’ ...จำได้ว่า เธอเจอ ‘วิลตัน’ ครั้งแรก ในคืนพระจันทร์เต็มดวง... ...แล้วเธอก็เจอ ‘บลู’ ในคืนพระจันทร์เต็มดวง! เช่นกัน... **************************************************************** กายเล็กโยกไหว สองเต้าก็ดีดเด้งไปมาตามแรงปรารถนา มันช่างเป็นภาพที่สวยงามที่ปลุกกำหนัดของวิลตันให้พุ่งทะยานแรงกล้ามากขึ้น “หยุดยั่วผมสักทีเถอะเด็กน้อย ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ” เขาบอกเสียงกระเส่า ทว่ายิ่งพิศมอง กำหนัดในตัวเขาก็ยิ่งพวยพุ่งสูงขึ้น