‘ใครเล่าจะรู้เรื่องนี้ดีเท่าผมผู้เคยเฝ้าดูความตายของร่างกายตัวเอง เฝ้าดูทุกสิ่งที่ผมเรียกว่ามนุษย์เหี่ยวเฉาและตายลงเพียงเพื่อสร้างโซ่ตรวนที่ไม่มีวันขาดสะบั้น โซ่ตรวนที่พันธนาการผมไว้กับโลกใบนี้ แต่ก็ทำให้ผมกลายเป็นผู้ถูกเนรเทศตลอดกาล กลายเป็นดั่งภูตผีที่หัวใจยังคงเต้นอยู่’ นี่คือเรื่องราวของหลุยส์ผู้ใช้ชีวิตในฐานะมนุษย์และแวมไพร์มานานถึงสองศตวรรษ เริ่มตั้งแต่จุดพลิกผันที่ทำให้ชายหนุ่มละทิ้งความดีงามที่ตนภาคภูมิใจ สู่การเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีวันแก่ชราตามคำเชื้อชวนของแวมไพร์อย่างเลสแต็ท วันคืนหลังจากนั้นคงเรียกว่าราบรื่นได้ไม่เต็มปาก แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นบาดหมางจนแตกหัก จนกระทั่งพวกเขารับสมาชิกใหม่อย่างคลอเดียเข้ามา เธอค้นพบว่าเลสแต็ทเก็บงำเรื่องราวของแวมไพร์ไว้เพื่อพยุงอำนาจของตัวเอง จึงตัดสินใจชวนหลุยส์ออกเดินทางกว่าครึ่งโลกเพื่อค้นหาคำตอบจากแวมไพร์ตนอื่นๆ และการเดินทางอันยาวนานก็ทำให้หลุยส์รู้ซึ้งถึงความเป็นจริง ว่าชีวิตอมตะของแวมไพร์นั้นแสนเย้ายวน ชวนให้ลุ้นระทึก และทุกข์ระทมจนสิ้นหวังมากเพียงใด