ทั้งที่เมื่อก่อนพวกเขามีครอบครัว พวกเขามีบ้าน ไม่มีใครเริ่มต้นชีวิตในที่ที่ทำจากลังกระดาษและผ้าใบกันน้ำ และไม่มีใครเป็นคนไร้บ้าน เพราะพวกเขาอยากเป็น… , ณ สถานีรถไฟโตเกียวอุเอโนะ สะท้อนภาพสังคมอีกแง่หนึ่งของประเทศญี่ปุ่น . เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อคาสุต้องระหกระเหินจากต่างจังหวัดเข้าสู่เมืองหลวงของประเทศเพื่อหาค่าเลี้ยงดูครอบครัว ด้วยการเป็นคนงานก่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกด้านกีฬาสำหรับการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่โตเกียวปี 1964 หลังจากการแข่งขันกีฬาสิ้นสุดลง เขาก็ถูกย้ายไปทำงานที่ไซต์ก่อสร้างต้องอาศัยสวนสาธารณะอุเอโนะต่างบ้าน ซึ่งที่นี่มีคนไร้บ้านอาศัยอยู่มากมาย . เมื่อกีฬาโอลิมปิกปี 2020 กำลังจะกลับมาอีกครั้ง รัฐก็กวาดต้อนคนไร้บ้านให้ออกไปจาก ""บ้าน"" ของพวกเขาเพื่อให้ญี่ปุ่นชนะการคัดเลือกเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก... . นิยายเรื่องนี้ชี้ให้เห็นถึงความเหลื่อมล้ำและความไร้สิทธิความเป็นคน ส่งผลให้คนคนหนึ่งหรือใครอีกหลายคนมีบาดแผลในใจมาตลอด ว่าเขาหรือเธอเป็นคนอับโชคเสมอมา และจะเป็นอย่างนี้ต่อไปจนวันสุดท้าย