"ทำไมยังไม่นอน ไหนบอกง่วง" ผมเดินไปนั่งลงที่พื้นแล้วพิงโซฟา พร้อมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ คนที่นอนลืมตาดูทีวีอยู่ พี่คุณทำท่าไม่สนใจมองไปที่หน้าจอโทรทัศน์ ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีก ใกล้ชนิดที่ว่าจมูกจะชนกันได้ "ปิดทีวีได้แล้ว ไปนอนกัน" ผมกระซิบ แต่เสียงมันดันสั่นๆ แถมรู้สึกร้อนวูบวาบที่ช่วงท้องไปหมดคราวนี้พี่คุณเลิกสนใจทีวีหันมาสบตาผมแทน "มาใกล้ทำไม พี่ไม่ใช่เพื่อนสนิทนะ" ง่อออ มีประชด "ก็ไม่ใช่ไง" "หึ" "ไม่ใช่เพื่อน แต่มากกว่านั้น โอ๊ะ" พี่คุณลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว แล้วรวบผมขึ้นไปนั่งบนตัก งืมม ทำไมชอบให้นั่งตักจังนะ มันขนลุกน่ะเว่ย "มากกว่าเพื่อนเหรอ" พี่คุณพูดใกล้ๆ ใบหน้าผม ชนิดที่ลมจากปากกระทบแก้มได้ "อืม ก็มากกว่าเพื่อน..." "มากกว่าเพื่อนแล้วเรียกไรละ" "แฟน.. มั้ง" ผมเสมองไปทางอื่น พี่คุณรวบเอวผมไว้แน่น "แค่แฟนเองเหรอ..." พี่คุณเอาปากมาจุ๊บที่คอ ผมขนลุกซู่ "แล้วจะเป็นอะไรล่ะ..." ผมเริ่มเหวี่ยง ง้อก็ง้อแล้ว ก็รู้ว่าเขิน จะถามย้ำทำไมนักหนา จะให้พูดว่าผัวหรือไงเล่า "ผัว" อีพี่คุณ มึงได้ยินความคิดตรูใช่ม๊ายยยย พี่คุณเริ่มอยู่ไม่สุก จุมพิตไปทั่วลำคอของผม "ฮืมม" ผมเผลอครางออกมา ก็มันเสียวนี่นา "พี่เป็นผัวตัวเล็กใช่ไหม ฮึ?" พี่คุณสอดมือเข้ามาใต้เสื้อยืดตัวบางๆ แล้วเขี่ยที่หัวนมจนมันแข็งสู้มือ "อือ ก็เป็นแล้วนี่" ผมเงยหน้าขึ้นสูง สัมผัสแบบนี้มันทำให้ผมแทบคลั่งจริงๆ สมองมันโล่งไปหมด "งั้นต่อไปนี้เวลาอยู่กันสองคน เรียกพี่ว่าผัวนะ.."