คนผู้หนึ่งที่ไม่เคยได้รับความรัก อ่อนไหวและเปราะบางยิ่ง เมื่อเขารักใครสักคนแล้วก็อยากให้อีกฝ่ายรักเขาตอบ แต่สิ่งที่พบเจอนั้นกลับเป็นความเจ็บปวดเหลือแสน ความเจ็บปวดเมื่อครั้งหลีซูซูตอกตะปูดับวิญญาณลงบนหัวใจเขานั้น ถานไถจิ้นยังจดจำได้อย่างแม่นยำ...นางก็คืออีกคนที่อยากให้เขาตาย ทว่าเมื่อมารฝันมาอยู่ตรงหน้า สิ่งที่เขาต้องการฝันถึงมากที่สุดก็ยังเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขกับนาง เขาและนางได้เริ่มเรียนรู้แล้วรักกันใหม่ โดยไม่มีสิ่งใดกั้นขวาง น่าเสียดายก็แต่ว่ามันเป็นแค่ ‘ห้วงฝัน’ ต่อให้งดงามเพียงใดก็ต้องตื่นขึ้นมา วสันตฤดูย่อมหวนกลับมาในวันใดวันหนึ่ง ทว่าหลีซูซูกับถานไถจิ้นกลับเป็นอดีตที่สูญสลายตลอดกาล เขาและนาง มารและเซียน...หรือที่สุดแล้วจำต้องอัสดงไปพร้อมกับจันทรา