องค์ประกอบที่เป็นหัวใจของงานออกแบบฉากละครที่เป็นตัวกำหนดทิศทางในการดำเนินงานซึ่งจะขาดส่วนหนึ่งส่วนใดไปเสียมิได้ คือ องค์ประกอบของละคร อันได้แก่ บทละคร นักแสดง รูปแบบโรงละคร สไตล์ของฉาก สไตล์การแสดง วิธีการนำเสนอ โครงสร้างฉาก วัสดุที่ใช้ในการสร้างฉาก เครื่องประกอบฉากการแสดงและเวที เทคนิคพิเศษต่างๆ เครื่องแต่งกายและเครื่องแต่งหน้า แสงและการจัดแสง ผู้ร่วมงานฝ่ายต่างๆ ผู้ชม ความจริงทางธรรมชาติ บรรยากาศ กาลเวลา สถานที่ และ ความเป็นจริงทางประวัติศาสตร์ ทั้งหมดเหล่านี้ รวมกันประกอบงานสร้างสรรค์เชิงสัญลักษณ์ที่ผู้ออกแบบฝ่ายต่างๆ และผู้กำกับกาแสดงทำการวิเคราะห์และตีความหมายร่วมกันสร้างภาพบนเวทีให้ปรากฏแก่สายตาผู้ชมอย่างที่ผู้กำกับการแสดงต้องการ ฉากควรชี้นำสไตล์และรูปแบบของการผลิตละครเรื่องนั้นๆ ใน 3 รูปแบบ หรือ 3 แนว แนวแทนชีวิต แนวเลียนแบบชีวิต และแนวผสมผสานทั้งสองแบบแรกไว้ด้วยกัน ผู้ออกแบบฉากจะทำการประสานงานกับฝ่ายเทคนิคที่เป็นที่ไว้วางใจ เพื่อทำหน้าที่สร้างสรรค์งานตามแบบที่ผู้ออกแบบได้กำหนดขึ้นโดยผ่านความเห็นชอบของผู้กำกับการแสดงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ฝ่ายงานด้านเทคนิคที่จะทำการสร้างและประกอบโครงสร้างมีจุดมุ่งหมายสำคัญ คือ การถ่ายทอดเรื่องราว แก่นเรื่อง บรรยากาศหรือข้อคิดต่างๆ ที่นัก เขียนบทละครแฝงไว้ในบท ภายใต้การตีความและควบคุมดำเนินการของผู้กำกับการแสดง และการออกแบบของผู้ออกแบบสาขาต่างๆ แต่ละคนผลิตงานออกมาโดยใช้เครื่องมือและอุปกรณ์ที่ตนเองมีความถนัดอยู่ ประกอบงานโดยมีองค์ประกอบทางศิลป์ช่วยเสริม อันได้แก่ ลายเส้น มวลสาร สีสัน หรือวัสดุต่างๆ เช่น ไม้ ผ้า หนังสัตว์ สีระบายต่างๆ แสง เงา เสียง ฯ ผลงานจึงออกมาในแบบที่ไม่มีขีดจำกัดทางจินตนาการและความคิด แต่ต้องเดินอยู่ภายใต้การตัดสินใจของผู้กำกับการแสดงแต่เพียงผู้เดียว