ความลับที่ปกปิดเป็นชนวนเหตุทำให้เขาเข้าใจผิด ก่อเกิดเป็นพิษรักที่ยากจะถอน ความรักที่มีมาตลอด10ปีถูกสั่นคลอนทำลาย พร้อมกับหัวใจที่แหลกสลายของผู้ชายที่ชื่อ'ชาญชวิน' ส่งผลให้เทพบุตรที่แสนดีกลายร่างเป็นซาตานร้าย ความแค้นฝังใจที่มีมากมายทำให้เขาเลือกเป็นฝ่ายที่จะไล่ล่า'พัศยา'ผู้หญิงที่เขาตราหน้าว่าแพศยาเพื่อมาลงทัณฑ์อย่างไม่มีวันเลิกรา จนกว่าจะสาแก่ใจ กับสิ่งที่ถูกหล่อนทรยศหักหลังเอาไว้ให้เหมือนตายทั้งเป็น! อั่ก! พัศยาถูกจับโยนลงบนเตียงไม่ต่างอะไรกับสิ่งไม่มีชีวิตที่คนทำไม่คิดว่าจะเจ็บ สายตาคมมองคนตรงหน้าแล้วยกยิ้มเหยียดเยาะ หัวเราะในลำคออย่างรู้สึกพอใจกับสิ่งที่ตนได้กระทำ ร่างหนาค่อยๆเคลือบคลานขึ้นไปนั่งคุกเข่าบนเตียงกับอีกคน “คุณทำแบบนี้ทำไม” “ฉันก็อยากจะรู้ไง ว่าเธอมีอะไรดีนักหนา ถึงได้เป็นที่ถูกอกถูกใจลูกค้าขนาดนั้น” “ไม่จำเป็น” “จำเป็นสิ เพราะฉันเองก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมผู้หญิงแพศยาที่มีตำหนิ มีลูกมีสามีแล้วถึงเป็นที่ติดอกติดใจของใครต่อใครได้อีกมากมายขนาดนี้...ว่ามีอะไรดี” เสียงแหบพร่าโน้มลงมากระซิบใกล้ๆ หล่อนค่อยๆถอยให้ห่างออกไปด้วยใบหน้ารังเกียจ "ผู้หญิงแพศยาที่ทำหน้าที่สนองตัณหาในซ่อง ต้องมือผู้ชายมามากมายอย่างเธอจะกลัวอะไรกะอีแค่เพิ่มฉันเข้าไปอีกคน!" ชายหนุ่มค่อนขอดประชดประชัน กระแทกแดกดันอย่างไม่ให้เกียรติและตระหนักในศักดิ์ศรีความเป็นคนจนดูเหมือนหล่อนไม่มียังไงอย่างงั้น "ฉันไม่ได้กลัว...แต่รังเกียจ!" หล่อนเชิดหน้าขึ้นอย่างท้าทาย "ดี! งั้นมาดูกันซิ" ……… “หึ! อยู่นี่ล่ะ ไม่ต้องกลับไปแล้วซ่อง ถือว่าต้องอยู่ปรนเปรอฉันคนนี้ที่เป็นลูกค้าประจำและผูกขาดกับรสสวาทของเธอแล้วกัน” ชายหนุ่มว่าพลางกระชากร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ “ให้ฉันกลับไปที่ซ่องนั่นตลอดชีวิตยังดีกว่าต้องมาบำเรอซาตานร้ายอย่างคุณ” “ปากดีไปเถอะ ระวังจะกระอักหรือสำลักความสุขตายก่อนที่จะใช้หนี้แค้นฉันหมดล่ะ เพราะซาตานอย่างฉันนี่ล่ะที่จะทำให้นางแพศยาอย่างเธอครางระงม” เมื่อไฟรักที่เปลี่ยนเป็นไฟแค้น ไม่สามารถทดแทนได้ด้วยทัณฑ์รักที่เขาผลาญพร่าจากกายเธอด้วยไฟสเน่ห์หา พัศยาจึงชักสีหน้าหม่นหมองลงอีกครั้งกับชะตากรรมที่จะต้องเผชิญกับคนใจร้าย