“อะไรนะ เดือนละ 2แสน” “ใช่ ฉันให้สองเท่า มากกว่าที่นายปกให้เธอซะอีกนะ” คนมาสมัครงานมองหน้าผู้ที่กำลังเสนอเงินเดือนเลขาฯ ให้กับเธอ มากกว่าที่เธอเสนอซะอีก เอาไงล่ะ...อยากได้งานก็อยากได้ แถมเงินเดือนเยอะกว่าที่เดิมซะด้วย แต่ไอ้สายตาคมระยิบระยับที่มองเธออยู่นี่สิ เหมือนกำลังจ้องขย้ำเหยื่อยังไงก็ไม่รู้ ทำให้เธอรู้สึกหวั่นไหว... ตอน ๑ ในสภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ ทำให้หลายบริษัทต่างโละพนักงานออก หรือจะให้ฟังเป็นงานเป็นการเลิกจ้าง หรือหนักหน่อยก็ปิดตัวบริษัทลงซะเลย เช่นเดียวกับบริษัทขายรถยนต์มือสอง หรือเต้นท์รถยนต์ต่างประสบปัญหานี้เช่นกัน และเป็นหนักด้วย เมื่อเงินทุนจมอยู่กับรถยนต์ที่จอดคาไว้ ณ ลาดจอดรถของบริษัทหลายสิบคัน ทำให้ปกเกล้า บอสใหญ่ของบริษัท ปกป้องยานยนต์ จำกัด จำเป็นต้องปิดตัวลง เพราะทนสภาพคล่องของบริษัทไม่ไหว เขาคิดทบทวนอยู่นาน จนสุดท้ายทนแบกรับภาระค่าใช้จ่าย และทุนที่จมไม่ไหวจริงๆ จึงเรียกพนักงานมาประชุมกันพร้อมหน้า “นี่แก บอสเรียกมาประชุมมีเรื่องอะไรเหรอ” เสียงพนักงานสต๊อกคนหนึ่งเอ่ยถามเพื่อนข้างๆ ที่ดูจะรู้เรื่องการเรียกประชุมครั้งนี้เป็นอย่างอีก “คงจะเรื่องปิดบริษัทมั้ง” คำตอบที่ได้รับทำเอา อนงค์ พนักงานสต๊อกตกใจ “เฮ้ย...จริงเหรอแก” คนได้ยินทำหน้าตกใจ เช่นเดียวกับคนอื่นๆ ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ ยื่นหน้าเข้ามาฟังด้วย “ฉันว่าจริงนะ เห็นบอสหน้าเครียดมาหลายวันแล้ว” คนที่ช่างสังเกตยื่นหน้ามาบอก มองไปที่ประตูห้องประชุมที่บอสยังไม่เข้ามา จะได้เม้ากันสะดวกขึ้น “แบบนี้ก็แย่สิ ฉันเพิ่งจะถอยรถมาใหม่ด้วย แล้วจะเอาเงินที่ไหนผ่อนรถล่ะ” คนมีภาระต้องส่งค่างวดรถยนต์ทำหน้าเศร้า “แกก็ไปหางานอื่นทำดิ” อีกคนที่แอบสมัครงานใหม่ได้แล้ว ย้อนให้ “แล้วมันจะหาทันที่ไหน ในสภาพแบบนี้ด้วย คงไม่มีใครรับคนแก่อย่างฉันไปทำงานหรอกนะ” “หาได้สิ ส่วนแกทำอาหารอร่อย ก็ไปขายอาหารสิ” อีกคนรู้ว่าเพื่อนร่วมงานมีฝีมือในการทำอาหาร เพราะเคยทำมาให้ทานที่บริษัทบ่อยๆ “โอ้ย..จะให้ฉันไปยืนหน้าแดงหน้าดำอยู่หน้าเตาทั้งวัน ไม่เอาหรอกเหนื่อยตา ข้าวของก็แพงด้วยช่วงนี้” “แกก็ทำแบบทำส่งตามบ้านหรือ วางขายตามตลาดนัดสิ ขายเสาร์อาทิตย์น่ะ ตอนเช้าๆ คนเยอะแยะจะตายไป ของอร่อยหายากนะ” “เฮ้ย...ไว้จะคิดดูก่อนละกัน แต่ที่แน่ๆ เราจะถูกเลิกจ้างจริงๆ เหรอ” คนไม่อยากหางานใหม่ย้อนถาม มองหน้าเพื่อนร่วมงานที่ทำงานด้วยกันมาเกือบห้าปี ต้องรับสภาพนี้ร่วมกันและจากกันในไม่กี่วันนี้แล้ว ทำเอาใจหาย “ไม่รู้สิ นั่นคุณเลขาฯ มาแล้ว ไปถามเธอสิ” เพื่อนกระทุ้งศอกให้คนเครียดเข้าไปถาม เมื่อเห็นร่างบางระหงส์ของเลขานุการบอสเดินถือสมุดและแฟ้มเอกสารเข้ามาในห้องประชุม “เอ่อ...คุณเลขาฯ คะ” สีดา คนกล้าและอยากรู้รีบตรงดิ่งเข้ามาหาเลขาฯ คนเก่งทันที “หือ...มีอะไรเหรอคะคุณสีดา” เสียงหวานๆ หันมาถาม ตาสวยเรียวคมมองสีดา พนักงานขายรถยนต์ที่อยู่กับบริษัทมานาน “คือ เรื่องที่เขาซุบซิบกันเกี่ยวกับบอสจะปิดบริษัท จริงหรือเปล่าค่ะ” คนทำงานเป็นเลขาฯ บอสมานานหลายปี ยิ้มให้อย่างใจเย็น มองไปยังกลุ่มพนักงานคนอื่นๆ ที่มองเธอเป็นตาเดียว ด้วยอยากฟังคำตอบ “ดิฉันว่า คุณสีดารอฟังจากบอสเองจะดีกว่านะคะ นั่นบอสมาพอดีเลยค่ะ” เลขาฯ คนเก่งบอก เดินไปนั่งประจำเก้าอี้ของตัวเองที่อยู่ด้านหลังเก้าอี้ตัวใหญ่ตรงหัวโต๊ะประชุมนั่น ท่ามกลางพนักงานทุกคนในบริษัท ไม่เว้นแม้กระทั่งพนักงานรักษาความปลอดภัยที่ถูกเรียกให้เข้าประชุมด้วย ปกเกล้า ยืนเด่นอยู่หัวโต๊ะ มือจับขอบโต๊ะประชุมไว้แน่นเหมือนจะต้องตัดสินใจ ซึ่งยากเหลือเกินเมื่อพนักงานบางคนอยู่กับบริษัทมาตั้งแต่สมัยเริ่มตั้งมาใหม่ๆ บางคนเพิ่งเข้าได้ไม่ถึงปี ยิ่งเห็นสายตาของพวกเขาด้วยแล้ว ทำเอาคนพูดรู้สึกลำบากใจสุดๆ แต่ต้องทำ เมื่อเขาไม่ไหวเช่นกัน “ผมขอบคุณทุกคนมากนะครับที่มาร่วมประชุมกันวันนี้ ขอบคุณที่เข้าใจและทำงานด้วยกันมาตลอด” เขาเอ่ยออกมาเบาๆ จากใจจริง มองหน้าแต่ละคนที่มองด้วยสายที่เริ่มเข้าใจถึงสถานะของตัวเองว่ากำลังจะเป็นอย่างที่คิดกันไว้จริงๆ “ทุกคนคงจะทราบว่า ตอนนี้บริษัทของเราประสบกับปัญหาทางด้านการเงิน ซึ่งผมพยายามที่จะทำให้ดีที่สุด พยายามให้บริษัทและทุกคนอยู่ได้ แต่มันก็สุดความสามารถจริงๆ แถมตอนนี้ตลาดรถยนต์มือสองถูกกระแสรถยนต์มือหนึ่งที่ให้ผ่อน 0% ตีกระหน่ำเสียจนไม่มีใครอยากซื้อรถมือสองแล้ว ซ้ำรถที่เราซื้อมาก็ขายไม่ออก ทำให้ทุนของบริษัทจมอยู่กับรถยนต์ที่จอดอยู่ในลาดจอดอย่างที่ทุกคนเห็น” ปกเกล้าเกริ่นถึงสาเหตุที่พนักงานทุกคนพยักหน้าอย่างเข้าใจ เพราะเห็นสภาพรถจอดเต็มลานมาเกือบสี่เดือนแล้ว “งั้นแสดงว่า บอสจะไล่พวกเราออกเหรอคะ” สีดา อีกตามเคยที่ตะโกนถาม ถามตามซื่อ มองบอสตาเศร้าเสียใจชัดเจน ทำให้ผู้เป็นบอสอดใจหายไม่ได้ เขาไม่มีจิตใจที่โหดร้ายขนาดนั้น เข้าใจและสงสารพนักงานเช่นกัน “เปล่า ผมไม่ได้ไล่ แต่ผมจะปิดบริษัท ทุกคนจะได้เงินชดเชยตามกฎหมาย” ปกเกล้าเอ่ยตามที่คิดการมาอย่างดี ไม่อยากให้พนักงานจะต้องออกโดยไม่มีเงินติดมือก่อนไปหางานใหม่กัน “ปิดบริษัท” “บริษัทล้มละลายเหรอ”