คำพูดเหล่านั้น แฝงความรู้สึกของชะตากรรม . “แนวคิดของฉันกับอวิ่นเหวิน ฉี่เทียน แล้วก็เปาเจิ่งไม่เหมือนกัน...สำหรับพวกเขาแล้ว พวกนายเป็นผู้บริสุทธิ์ ดังนั้นจึงพยายามอย่างเต็มที่ให้พวกนายหลบเลี่ยงสิ่งที่ถูกลิขิตให้ต้องเผชิญหน้าในชีวิต แต่สำหรับฉันแล้ว ไม่มีใครเป็นผู้บริสุทธิ์ตั้งแต่ต้นยันจบ ตอนนี้นายสองคนอาจไม่ประสบพบเจอ แต่ต่อไปต้องมีสักวันที่จะค้นพบความจริง...แทนที่จะถูกกระหน่ำตีกะทันหันในตอนนั้น ไม่สู้เตรียมตัวให้พร้อมเสียตอนนี้ดีกว่า อย่ารอให้ชะตาชีวิตหาพวกนายเจอ ที่เยี่ยมสุดยังคงเป็นการที่พวกนายไปตามหาชะตาชีวิตเจอเอง!” . “งั้นความจริงคืออะไรกันแน่” จั่นเจาถาม “พวกคุณมักจะปิดๆ บังๆ ทำแบบขอไปทีอยู่เรื่อย ไม่เคยพูดให้กระจ่างเลย พวกเราถูกล้อมไว้ข้างในมาตลอด ใครจะไปรู้ว่าชะตาชีวิตที่คุณพูดคืออะไร?”