“จะหนีไปไหน” อิสมิลใช้วงแขนแข็งแกร่งโอบรวบเอวคอดของคนตัวเล็กให้ล้มลงบนเตียงอีกครั้งพร้อมกับทาบทับกักขังคนึงหาไว้ใต้ร่างแกร่ง “ปล่อยฉันเถอะนะคุณอิสมิล ได้โปรดอย่าทำแบบนี้กับฉันเลยนะ” คนหวาดกลัวร้องขอเนื้อตัวสั่น “ฮึ ไม่อวดเก่งปากกล้าด่าฉอดๆ ๆ เหมือนเมื่อกี้อีกล่ะ” รอยยิ้มอย่างผู้มีชัยปรากฏเด่นชัดบนใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร คนึงหายอมรับว่าอิสมิลเป็นผู้ชายที่ทำให้เธอรู้สึกใจเต้นรัวเนื้อตัวร้อนผ่าวทุกครั้งที่ได้ชิดใกล้ แต่เพราะคำพูดเหยียดหยันและสายตาดูแคลนทำให้ความหลงใหลที่เก็บซ่อนในใจแปรเปลี่ยนเป็นชิงชัง “คนเลว ฉะ...อื้อ อื๊ย” คนึงหาครางประท้วงในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนระอุบดเคล้าริมฝีปากอิ่มอย่างหนักหน่วง คนตัวเล็กพยายามผลักดันร่างแกร่งที่กำลังจูบเธออย่างดูดดื่มให้ออกห่างแต่มีหรือที่คาสโนว่าหนุ่มผู้เอาแต่ใจจะปล่อยขนมหวานรสชาตินุ่มละมุนตรงหน้าให้รอดพ้นบ่วงเสน่หา