บทนำ นี่มันเกิดอะไรขึ้น... พรรณกรลืมตามองฝ้าเพดานสีขาวสะอาดตาด้วยความรู้สึกสับสนกับเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อครู่ มือใหญ่วางพาดลงบนหน้าท้องแบนราบพร้อมเสียงหายใจหอบจากปลายจมูกโด่งแตะลงบนผิวแก้มที่ชื้นเหงื่อของเธอ แม้ภายในห้องจะเย็นฉ่ำด้วยเครื่องปรับอากาศคุณภาพสูงแต่ร่างกายเธอกลับร้อนดั่งถูกเปลวเพลิงแผดเผา เพราะเขา... ใช่ ถ้าอีตานี่ยอมตื่นจากที่นอนดีดีเรื่องทั้งหมดคงไม่เกิดขึ้น และเธอคงไม่เสียพรหมจรรย์ที่อุตส่าห์เก็บเอาไว้ถึงสามสิบปีแบบนี้ “นายภู นายปล่อยฉันได้แล้ว” เธอเอี้ยวตัวยกมือใหญ่ให้พ้น “ไม่” เขากลับกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น มือใหญ่เคล้าคลึงทรวงที่ยังคงระบม ไซ้ปลายคางให้หนวดสั้นๆ ข่วนไหล่เนียน “เราอยากต่ออีกรอบกับเพลงมากกว่า” “นายภู!! ฉันยังเจ็บนมไม่หายเลย อย่ามาทำทะลึ่ง” “เจ็บนมเหรอ งั้นไม่จับก็ได้งั้นจับอย่างอื่นแทน” “เฮ้ย!! อย่านะ ตรงนั้นก็เจ็บ!! นายเนี่ยมันน่าฆ่าให้ตาย” พรรณกรโวยวายลั่นแต่ไม่วายแอ่นกายให้ชายหนุ่มสัมผัสล้วงลึกเข้าสู่ใจกลางร่างกายที่เพิ่งคลายตัว คลื่นความร้อนลูกใหม่เริ่มก่อตัวอย่างรวดเร็วเมื่อริมฝีปากอุ่นทาบทับมอบจูบหวามไหวลึกล้ำอย่างที่เธอไม่เคยได้รับมาก่อน โอย...ถ้ายังเป็นแบบนี้วันนี้มีหวังไม่ได้ลุกจากเตียงแน่ พลันร่างใหญ่เหมือนจะรู้สิ่งที่เธอคิด เขาพลิกตัวเธอให้ขยับขึ้นทาบทับแผ่นอกหนา นิ้วยาวเปิดกว้างความเป็นหญิงให้รองรับความแข็งขืนที่ตื่นเต็มที่ให้เดินทางคืบเข้าไปด้านในอย่างเชื่องช้าอึดอัด “ยังเจ็บเหรอ” เขากระซิบถามน้ำเสียงสั่น เหมือนห่วงใยแต่ไม่ยอมหยุดบุกรุกความเป็นส่วนตัวจนกระทั่งเติมเต็มร่างเขาเข้าสู่เธอจนสุดทาง “อ๊ะ ไอ้ภูบ้า” เธอสะอื้นประท้วงยามถูกมือใหญทั้งสองกุมเนื้อบั้นท้ายบังคับให้ยกสะโพกขึ้นแล้วกดลงอย่างแรง “หึหึ บ้าอะไร แค่นี้ยังไม่ได้ครึ่งที่เราอยากทำซะหน่อย” ภูวิศไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้ประท้วงอีกต่อไป เขายกเอวขึ้นสวนทางกับแรงกดด้านบนพร้อมรั้งต้นขาเรียวให้แยกออกชันเข่าขึ้น ดวงหน้าหญิงสาวแดงก่ำไปด้วยอารมณ์ปรารถนายามมองภาพที่ร่างกายหลอมรวมกับความยิ่งใหญ่ของชายหนุ่ม กล้ามเนื้อภายในยอมรับเขาหนักหน่วงเหมือนกับสิ่งนี้คือสิ่งที่เธอรอคอยมาตลอดชีวิต “ภู...” . . พรรณกรพยายามปรับเสียงให้เป็นปกติที่สุด ไม่คิดว่าภายในไม่กี่ชั่วโมงเธอจะผิดพลาดไปถึงสองครั้ง ทำไมอีตานี่ต้องทำหน้าเหมือนดีใจอะไรนักหนาด้วย เธอคิดพร้อมดันตัวให้หลุดออกจากพันธนาการ แต่เพราะแรงที่น้อยนิดบวกกับแขนแข็งแรงยังคงรั้งให้เธอนอนแนบอกด้วยท่าทางที่หวาดเสียว “เรามาเป็นแฟนกันเถอะเพลง” คำของเขาทำให้พรรณกรอ้าปากค้าง “บ้าเหรอ!! นายกับฉันเนี่ยนะจะเป็นแฟนกัน” “อ้าว...หรือจะให้เราไปขอเพลงกับพ่อแม่เลยก็ได้นะ ถ้าอย่างนั้นเราแต่งงานกันเถอะ” พรรณกรแทบเป็นลมเมื่อเพื่อนชายตรงหน้าทำท่าเหมือนคุณชายสุภาพบุรุษที่สุดในโลก แต่เธอไม่ได้ต้องการแบบนี้ เธอแค่อยากเสียความบริสุทธิ์เท่านั้น!!! ...เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปติดตามได้ใน “รสรัก” นะคะ