ในที่สุดก็เดินทางมาถึงบทสรุปของเกมการเมืองและความรัก ที่แบ่งบานอย่างเงียบงันท่ามกลางสงคราม วันแรกไร้ความหวาน ทรมานจนปางตาย แต่ตอนนี้สิ่งที่คว้ามาได้กลับมีค่ามากมายยิ่งกว่าแผ่นดิน "เจ้ารู้หรือไม่ว่าปีนั้น” เสิ่นเจ๋อชวนสวมเสื้อคลุมตัวใหญ่เอ่ยช้าๆ “เหตุใดข้าจึงรับปากเช่ออันสวมต่างหูอันนี้” เฟ่ยเซิ่งยืนอยู่ข้างหลังไกลออกไปมาก “เพราะนายท่านกับท่านรองรักใคร่ผูกพัน” เสิ่นเจ๋อชวนยกมือขึ้นเด็ดดอกเหมยที่บังตัวเองออก เอ่ยว่า “เพราะข้ารู้ว่ามีคนต้องจากไป คนที่หายลับไปในหิมะจะไม่มีวันกลับมาอีก เว้นเพียงเช่ออัน” เซียวฉือเหย่สวมต่างหูให้หลันโจว สิ่งที่ประกาศชัดแจ้งคือความเผด็จการ แต่สิ่งที่ซ่อนแฝงอยู่คือความรักใคร่ทะนุถนอม ทุกครั้งเวลาเขาประคองดวงหน้าหลันโจวขึ้นมา สายตาจะเร่าร้อนถึงเพียงนั้น นี่เป็นความรักที่มิอาจถอนตัว เป็นความปรารถนาที่มิอาจเก็บซ่อน เสิ่นเจ๋อชวนสวมต่างหูที่เช่ออันมอบให้ เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของเช่นกัน ในความเจ็บปวดและความแค้นของเขายังหลงเหลือความอบอุ่น นี่คือความอ่อนโยนของเขา เขาจะมอบให้เซียวเช่ออันคนเดียวเท่านั้น