คนนึงคือ 'พี่สาว' ที่เธอไม่ควรจะไปรัก แถมยังมาพร้อมกับคำว่า 'มีคู่หมั้นแล้ว' กับอีกคนที่เข้ามาสร้างความรู้สึกดีดีให้ 'เธอ' คำนำ พรึ่บ!! ''ปล่อย! นะฮึ่ก'' ยิ่งคนตัวสูงกอดเธอจากทางด้านหลังน้ำตาเจ้ากรรมก็ยิ่งไหลมากขึ้นทำไมเธออ่อนแอแบบนี้นะพิมลดา ''ลิซขอโทษ...'' เธอพูดเสียงที่อ่อนลงพร้อมกระชับอ้อมกอดแน่นกว่าเดิม ''ฮึก บอกให้ปล่อยไง ฮึก'' หล่อนพยายามแกะมือออก ''ลิซขอโทษ ลิซขอโทษ'' พูดด้วยเสียงเบาหวิวพร้อมกับใบหน้าที่เกยไหล่คนที่ตัวเล็กกว่า ''...'' ไม่มีเสียงตอบมือที่แกะตอนแรกก็วางไว้เฉยๆ ยังคงมีแต่ร่างบางที่สั่นสะอื้นตัวโยงเบาๆ ''ลิซผิดเอง....ลิซผิดเอง'' เสียงที่เบาอย่างกับคนที่สำนึกผิดก่อนจะหนุนตัวคนตรงหน้าให้หันมาเผชิญหน้ากัน ''ยกโทษให้คนโง่คนนี้ได้ไหมคะ'' ชลิสาใช้สายตามองคนตรงหน้าประหนึ่งอ้อนวอน เธออยากให้คนตรงหน้าเจ็บปวดไม่ใช่เหรอ ต้องเป็นไปตามแผนที่วางไว้สิ