สุดแขน สุดไขว่ สุดคว้า หมดเวลาคิดถึงคะนึงหา เพราะอ้อมกอดจากเจ้าช่วยปลอบประโลมใจ อยู่ถึงไหน เพียงแค่ใจเจ้าอยากรัก พี่ตระหนักรอคอยมิไปไหน จะรักเจ้า รอเจ้า ทุกวันไป รอ เมื่อไหร่ จะหวนคืน มาพบกัน แม้นวันนี้ เจ้าก็มา ตรงหน้าพี่ กาหลงที่ต้องหลงเทียนห้ามไปไหน เพราะเทียนรักกาหลงสุดหัวใจ หาเพียงใช่กาหลงเทียนเหมือนเช่นเดิม " กาหลง เจ้าเชื่อในพรหมลิขิตหรือไม่ อย่าตอบพี่เลย พี่แค่อยากเล่าให้เจ้าฟังว่า พี่เองก็ไม่เคยเชื่อ แม่หญิงในยุคพี่มิเคยมีสิทธิ์หรือสถานะใดจะเลือกคู่หมายได้เอง หัวใจของหญิงทั้งหลายจะมีเพียงแค่ความผูกพัน และภักดีเป็นที่ยิ่ง อดทนเป็นเรื่องต่อมา การดำรงตนให้เหนือเหล่าสตรีที่ได้ใจของสามีเป็นเรื่องขมขื่น แต่ตอนนี้หัวใจพี่มีเจ้า อย่าว่าแต่เจ้าหลงพี่แต่ฝ่ายเดียว ตัวพี่นั้นก็รักเจ้ายิ่งกว่าสิ่งใด จำรสรัก รสคำนี้ไว้เถิด พี่สาบานจะรักเจ้า รอเจ้าตราบเท่าที่เราจะพบกัน แม้นเจ้าหมดรักพี่วันใดก็รู้ไว้ หัวใจพี่ก็รักเจ้าเช่นเดิม" " กาหลงมิอาจเอ่ยคำใด ที่จะบอกได้ คือ กาหลงเทียน รักเทียนสุดหัวใจ"