ราฟาเอล รอยยิ้มของเขามีให้แค่เธอเพียงผู้เดียว รวมถึงใจที่แข็งกระด้างก็ก็มอบให้เธอแต่เพียงผู้เดียว เวลาที่เขารอคอยมานานหลายปีได้สิ้นสุดลงแล้ว ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาแย่งคนที่เขาจับจอง!! แพรวพิชชา พอเท้าแตะพื้นแผ่นดินประเทศไทยหลังจากที่ไม่ได้กลับมาเนิ่นนาน ชีวิตที่ของเธอก็เริ่มจะไม่ปกติ ใจนี่ยิ่งแล้วใหญ่ มันสั่นไหวแทบตลอดเวลาเมื่อต้องชิดใกล้กับพี่ชายผู้มีพระคุณ .......................................................................................................... “พี่รักน้องแพรวนะคนดี” ราฟาเอลย้ำคำพูดของตัวเองให้ชัดๆอีกที “รักอย่างที่ไม่ใช่ฐานะพี่ชาย แต่รักอย่างที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักผู้หญิงคนหนึ่งสุดหัวใจ น้องแพรวคิดว่ายังไง พอจะรับรักพี่ได้ไหมครับ เรารักกันแบบคนรักได้ไหม” สายตาแน่วแน่มองใบหน้าแดงซ่านที่อยู่ห่างเพียงคืบเดียวด้วยสายตาอ่อนโยน ริมฝีปากบางเฉียบกดจูบลงบนหน้าผากเนียนอย่างรักใคร่