“ดาจ๋า....ไม่โกรธพี่ปืนแล้วใช่ไหม เรามาทำปัจจุบันของเราให้เป็นสวรรค์กันเถอะนะ พี่รักดามากนะ เพราะรักและไม่อยากเห็นคนที่รักมากกว่าชีวิตต้องลำบากเลยต้องไปทำงานเลวระยำพวกนั้น แต่ต่อไปนี้พี่สัญญาว่าจะเลิกทุกอย่าง จะไม่ทำแล้วงานผิดกฎหมายพวกนั้น” ชายหนุ่มดีดตัวลุกขึ้น พร้อมกับผลักร่างเล็กที่ตนนอนหนุนตักก่อนหน้านี้นอนลงบนที่นอนที่แสนจะแข็งกระด้างของตน แล้วก็ตามมาด้วยร่างหนาขึ้นทาบทับอย่างรวดเร็ว “ไม่เอานะพี่ปืน ดาง่วงมากแล้ว ง่วงก็ง่วง นอนกันเถอะนะ” มิดาพยายามดันชายคนรักให้ลงไปจากร่างตน แต่ก็ไร้ผล เมื่อร่างหนานั้นทิ้งน้ำหนักลงมาที่ตัวเธอทั้งหมด จนขยับเขยื้อนไปไหนไม่ได้เลย “อื้อ! ดาจ๋า.....รู้ไหมตอนนี้ปืนใหญ่ของพี่มันกำลังขยายลำแล้วนะ อย่าใจร้ายนักเลยนะคนดี”