“คู่กันแล้ว ควรต้องแคล้วกัน” นั่นคือคติประจำใจของ “หนุนดวง” หลังจากที่รู้ว่าดวงชะตาของตัวเองกำลังจะ “มีคู่” เนื่องจากราหูเล็งลัคน์ รวมทั้งดาวเจ้าเรือนก็มาทับลัคน์พอดิบพอดี และผู้หญิงที่ตามราวีเขาอยู่ก็คือ “นานมา” หญิงสาวที่เขามองว่าเธอคือนางมารน้อยตัวแสบมาโดยตลอด ก็มีกุลสตรีที่ไหนบ้างล่ะ จะบุกมาขอผู้ชายเป็นแฟน เท่านั้นยังไม่พอ เธอยังจะชวนเขาไปจดทะเบียนสมรสอีก น่ากลัวขนาดนี้จะไม่ให้เขาหนีได้อย่างไร! แต่ยิ่งหนีทำไมยิ่งเจอ ยิ่งไม่อยากพบเธอกลับยิ่งพบกัน หนำซ้ำหัวใจตัวดีของเขานั้น ก็ยังพยายามหาวิธีเพื่อไปใกล้ชิดกับเธอซะอีก นี่แปลว่าเขาได้ตกหลุมรักนางมารน้อยไปแล้วใช่ไหม…เฮ้อ! --------------- ระดับน้ำสูงเพียงบั้นเอวของหนุนดวง เพราะฉะนั้นการที่เขาถอดเสื้อออกจึงเปิดเผยเรือนร่างส่วนบนอย่างชัดเจน ชายหนุ่มเป็นคนผิวขาวจัด แต่ถึงอย่างนั้นด้วยความที่ออกกำลังกายอยู่เป็นประจำ ทั้งกล้ามไหล่ กล้ามแขน หรือกล้ามท้อง จึงสามารถมองเห็นได้ไม่ยาก ม่านฝนยังคงตกพรำไม่ขาดสาย หนุนดวงมองดวงตาดำขลับของนานมาวูบไหวครู่หนึ่ง ก่อนกลับคืนสู่ความปกติอย่างรวดเร็ว แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็มองเห็นพวงแก้มขาวสะอาดของเธอขึ้นสีชมพูระเรื่ออย่างชัดเจน อย่าบอกนะว่าอายที่ได้ดู... หนุนดวงคิดอย่างอารมณ์ดี…ปากบอกอยากเห็น แต่พอได้เห็นกลับเขินอายแบบนี้ แล้วยังกล้าปากดีอีกนะน้องนาน ชายยิ้มมุมปาก ก่อนขยับเท้าเข้าไปใกล้เธอ “ตอนที่น้องนานบอกให้พี่ถอดเสื้อ แล้วพี่ถอดช้า รู้มั้ยครับว่าเพราะอะไร?” “เพราะพี่หนุนอายไงล่ะ ใช่มั้ยคะ?” นานมาตอบ ขณะที่หนุนดวงส่ายหน้า “ไม่ใช่” “แล้วเพราะอะไรละคะ?” “เพราะว่าจริงๆ แล้ว…” ชายหนุ่มหยุดคำ ก่อนจับมือนานมาเลื่อนจากหน้าท้องลงไปใต้ผิวน้ำ ก่อนกระซิบบอกเธอเบาๆ ตรงข้างหู “ที่พี่ถอดเสื้อช้า เป็นเพราะว่าจริงๆ แล้ว…พี่มัวเสียเวลาถอดกางเกงอยู่ต่างหาก”