สองฝาแฝดสาวที่ถูกจับแยกจากกันคนละครึ่งโลก จนวันหนึ่ง ความฝันเกี่ยวกับความทรงจำในวัยเด็กของแฝดผู้พี่ ก็นำพาให้เธอค้นหาความจริง อยากตามหาน้องสาวฝาแฝด เพื่อพิสูจน์ว่า ที่เธอฝันเป็นเรื่องจริง เธอมาทำงาน และตามหาน้องสาวฝาแฝดไปด้วย แต่ระหว่างทางกลับเจออุบัติเหตุรัก หนึ่งสาว ถูกผู้จัดการส่วนตัวของแฝดผู้พี่ นำตัวกลับไปยังประเทศของเขา ส่วนอีกหนึ่งสาว ถูกพี่ชายของแฝดอีกคน พาตัวกลับบ้านที่จังหวัดแพร่ เรื่องราวความรักอลเวง ผิดฝาผิดตัวจึงเกิดขึ้น เรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านที่อายุมากกว่า 18 ปีขึ้นไปค่ะ - + - + - + - สปอยเนื้อหาของเรื่อง แฝดผู้พี่ "กลับบ้าน” “มึงอย่ามายุ่ง นี่น้องสาวกู" เขายังยกนิ้วชี้หน้าผู้ชายที่ถูกเขาดึงมือให้ออกพ้นไปจากการกุมมือของเธอ กั้งชูกำปั้นใส่ผู้ชายที่กำลังจะเข้าแสดงตัวมีเรื่องกับเขา "อ้าว... น้องสาวมึงนี่ ไอ้กั้ง" เพื่อนที่เดินตามมารีบยืนยัน ผู้หญิงตรงหน้านี้คือน้องสาวของกั้งจริง ๆ เพราะเขาเคยเจอที่บ้านของกั้งที่แพร่สามสี่ครั้ง ตอนเขาไปเที่ยวบ้านของกั้ง "เอ่อ กูรู้แล้ว กูถึงได้ของขึ้นอยู่นี่ไง" เขาตะคอกกลับ ทำชักสีหน้าโมโห ผู้ชายที่ยืนอยู่ใกล้ ๆ จำต้องล่าถอยไป เพราะเป็นพี่ชายมาลากเอาตัวน้องสาวกลับบ้านจริง ๆ ด้วยความที่เธอดื่มเข้าไปเยอะ ตอนนี้เบลอหนักเข้าไปอีก เนื่องจากแสงสีที่หมุนเวียนจนน่าปวดหัว ใบหน้าของเธอเริ่มรู้สึกตึงไปหมด โซเฟียพยายามแกะมือของเขาที่จับรัดแน่นตรงข้อมือให้หลุดไป พร้อมทั้งส่งเสียงตะโกนบอกเขา แต่เพราะในร้านเปิดเพลงเสียงดังมาก ทำให้กั้งไม่ได้ยินในสิ่งที่เธอกำลังสื่อสารกับเขา "Hey you, what are you doing? Hey Hey" ตอนนี้กั้งหูดับไปหมด เขาแทบไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย เขาโกรธเธอมาก และที่สำคัญ เขารู้สึกหึงน้องสาวตัวเองเสียจนหน้ามืด ใจของเขาที่พยายามจะปฏิเสธตัวเองมาตลอดว่า เขานั้นรักแก้มแบบน้องสาว แต่ในใจส่วนลึกแล้ว เขารู้ว่ามันไม่ใช่ เขารักเธอและอยากจะครอบครองเธอมากเพียงใด "ขึ้นไป" เขาเปิดประตูและกระชากตัวเธอให้ขึ้นไปนั่งบนรถเต็มแรง แทบจะเรียกว่า โยนร่างของเธอเข้าไปเสียมากกว่า ก่อนจะปิดประตูตามหลังเธอดังโครม ความเมา ความมึน ความงง กำลังบินว่อนอยู่ในหัวสมองของโซเฟีย เธอมองตามเขาที่รีบเดินขึ้นมานั่งประจำที่นั่งคนขับ สตาร์ตรถและกระชากตัวรถออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว - + - + - + - สปอยเนื้อหาของเรื่อง แฝดผู้น้อง แมคเวลจ้องมองหน้าสวยของแก้มสายตาฉงน "โซเฟีย นี่เธออัพยามาก จนจำชื่อพี่ไม่ได้เชียวรึ ฉัน ชื่อ แมคเวล" เขาจ้องหน้าเธอ แล้วพูดบอกชื่อแบบชัดถ้อยชัดคำ “แมคเวล” แก้มเรียกชื่อเขาเหมือนเพ้อออกมา ตัวแก้มและแมคเวลหน้าห่างกันไม่ถึงศอก เธอจ้องหน้าเขากลับแบบตั้งใจ เพิ่งเห็นหน้าเขาชัดเจนในตอนนี้เอง ‘ปากแดงจัง หน้าตาหล่อ’ เธอคิดในใจ และยิ่งพิศใบหน้าของเขา ก็เห็นว่าเขาเป็นชายหนุ่มที่หล่อมาก ๆ นัยน์ตาสีฟ้าปนเทา ตอนนี้ส่งยิ้มมาให้เธอแบบเอาใจ แก้มหน้าแดงเมื่อนึกถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างเธอและตัวเขา หญิงสาวขยับตัวออกห่างทันที เริ่มประหวั่นอยู่ในใจลึก ๆ ตลอดการเดินทางมาพร้อมกันกับชายหนุ่ม เขาก็ไม่ได้เอาใจใส่และทำดีกับเธอสักเท่าไรเลย แล้วตอนจะมีอะไรกัน เขาก็รุนแรงกับเธอมากมาย ถึงจะไม่เข้าใจในสิ่งที่ชายหนุ่มพูด แต่แก้มรับรู้ได้ถึงอารมณ์ สีหน้า และการแสดงออก "จะไปไหน" เขารีบใช้อีกมือคว้าร่างเธอเข้าใกล้ ก่อนจะล็อกเธอเอาไว้ด้วยขาแข็งแรง แก้มมองตามร่างกายของเขาที่เคลื่อนไหวอยู่ใกล้ๆ แมคเวลไม่สนใจจะปกปิดตัวเองด้วยซ้ำ เธอเห็นความเป็นชายของเขาที่เขาจงใจกระแทกเบียดชิดมันกับหน้าขาของเธอ แก้มหายใจเริ่มติดขัด ตัวเธอเองเริ่มสั่นเทิ้มด้วยความกลัวและกริ่งเกรงกระดากอาย "โซเฟีย เธอโอเคไหม ฉันว่าฉันน่าจะพาเธอไปหาหมอนะ" เขาบอกและสีหน้าเริ่มเป็นกังวล "คุณแมคเวล ฉันไม่ได้ชื่อโซเฟียค่ะ ฉันชื่อแก้ม" เสียงแก้มบอกเขา เธอพยายามพูดออกมาช้า ๆ เป็นภาษาอังกฤษ เน้นคำพูดเป็นคำ ๆ ออกเสียงให้ชัดเจนที่สุด "อะไรนะ" เขาตะโกนออกมาเสียงดัง ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง แล้วฉุดหญิงสาวให้ลุกขึ้นนั่งตาม