ท่ามกลางธาราคีรี มหานครแห่งสายน้ำ ความรัก ความผูกพัน ระหว่างสามัญชนผู้อาจหาญกับเจ้าหญิงแห่งธาราคีรีกำลังจะเกิดขึ้น เพชรน้ำงามย่อมควรคู่กับเรือนแหวนซึ่งทรงคุณค่า เช่นนั้นแล้วราชนิกูลสาวผู้แสนสวยแห่งเมืองสายน้ำ จะควรคู่อยู่กลางใจใครกัน ระหว่างเจ้าชายปัญจมินทร์ หรือจะเป็นชายหนุ่มที่เธอแสนรัก ใครกันหนอที่จะได้ครอบครองอัญมณีล้ำค่าแห่งธารารมณีย์ ธารารมมณีย์......แพรพริมา “จำไว้! ว่าอย่าทำให้ฉันโมโหอีก” ดวงเนตรคมของราชนิกูลหนุ่มมองหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างน้ำตกก่อนเหยียดมุมปาก “หรือถ้าติดใจรสชาติจูบของฉันล่ะก็...จะลองอีกก็ได้” “หม่อมฉันเกลียดฝ่าบาท” ร่างบางตะโกนใส่ก่อนวิ่งหนีไปทันที เตรียม พบกับความรักอันเปรียบเหมือนท้องฟ้ายามค่ำคืนในอินทขิลนคร ซึ่งกำลังจะถูกเมฆหมอกสีดำเข้าบดบัง แต่ทว่าฟ้าผืนนี้จะอำพรางดวงดาวสดสวยนี้ไว้ได้นานแค่ไหนกันเล่า หาคำตอบได้ในฟ้าพรางดาว ฟ้าพรางดาว...…พีรญา “ใจคอฝ่าบาทจะเห็นหม่อมฉันเป็นเด็กตลอดเลยใช่มั้ย” มีคนเคยถามพระองค์ไว้เช่นนั้น แล้วก็ได้รับคำตอบว่า “ในสายตาของข้า เจ้าเป็นก็แค่เด็กไม่รู้จักโต ไม่เห็นจะมีอะไรน่ามองซักนิด” แม้จะเคยประกาศไว้แบบนั้น เพราะเชื่อว่าเจ้าหญิงน้อยแห่งทิพย์ธาราคงมิสามารถเอาชนะหัวใจใครได้ ทว่าสุดท้ายเจ้าหลวงผู้เขร่งขรึมกลับกลืนน้ำลายตนเอง เพราะถูกเด็กที่เขาคิดว่าไม่รู้จักโตนั้นสั่นคลอนหัวใจ เพียงหนึ่งหทัย......อลิลศรา