“ไอ้หน้าอ่อนมันเป็นใคร แค่เวลาไม่กี่เดือนขิมมีผัวใหม่แล้วเหรอ”ปากหนอปากมีคำพูดและคำถามมากมายที่คิดอยากจะพูดกับเธอ แต่พอเห็นความอวดดีและดื้อรั้นจากคนตัวเล็กก็ทำให้เขาหงุดหงิด “อย่ามาใช้คำว่าผัวใหม่เพราะคุณกับฉันเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ฉันจะมีใครมันไม่เกี่ยวกับคุณ”นัยน์ตาโศกจ้องคนตรงหน้าอย่างเสียใจ “อย่ามาปากดีนะขิมหรือจะให้พี่ย้ำไหมว่าพี่เป็นผัวขิม”ชายหนุ่มกัดกรามจนขึ้นเป็นสันนูน “คนเลว!”สายขิมบริภาษเขาอย่างเสียใจที่เขามองเห็นแค่ความผิดของคนอื่นโดยไม่คิดสำนึกผิดในความผิดของตัวเอง “พี่เลวได้กว่าที่ขิมคิด พี่ถามว่ามันเป็นใคร!” “ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคุณ ห้ามคุณไปยุ่งกับเขาด้วย”ใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างคนอวดดี “ปกป้องมันเหรอ ได้เราจะได้เห็นดีกัน! พี่บอกขิมไว้ก่อนนะของที่มันเป็นของพี่ใครหน้าไหนก็เอาไปไม่ได้” “ฉันไม่ใช่ของคุณ ฉันมันก็แค่คนโง่ที่สมยอมให้เขาสมสู่จนพอใจแล้วเขาก็ไม่เห็นค่า” “สายขิม!” ************ “ได้ขิมเงียบแบบนี้ก็ดีงั้นฟังพี่ เมื่อไหร่ที่ขิมออกจากโรงพยาบาลพี่จะให้ขิมย้ายไปอยู่บ้านพี่ ต่อไปนี้พี่จะไม่ให้ขิมกับลูกหนีพี่ไปไหนทั้งนั้น” “ไม่! คุณไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับลูกฉัน ฉันไม่ไปไหนกับคุณทั้งนั้นระหว่างเราพอกันที” “ลูกของฉันงั้นเหรอขิม ถ้าไม่มีพี่เขาจะเกิดไหม ขิมทำคนเดียวได้เหรอ เขาก็ลูกพี่เหมือนกัน ส่วนเรื่องระหว่างเรามันยังไม่จบขิมคือเมียพี่ อีกอย่างขิมก็กำลังท้องลูกของพี่ พี่ไม่ยอมให้ลูกไปลำบากหรอก”