เธอถูกชายคนรักทำให้ช้ำใจ แล้วยังถูกล่อลวงให้ไปพัวพันกับฆาตกรรมแสนโหดร้ายที่ต้องเก็บเป็นความลับไปจนตัวตาย แม้เวลาล่วงเลยผ่านไป ภาพอดีตก็ยังเฝ้าตามหลอกหลอน ยามนอนก็ยังเห็นในความฝัน กระทั่งเขา ผู้ชายที่กวนที่สุดในปฐพีเข้ามาปั่นป่วนหัวใจ และทำให้เธอรู้ว่า ความลับที่ถูกเก็บซ่อนไว้ใต้เงาจันทร์วันเพ็ญคืนนั้น ถึงคราวแล้วที่จะต้องเผยมันออกมา "ถึงคุณจะไม่ได้บาดเจ็บปางตาย แต่ก็บอกธิดาด้วยว่า ฉันไม่ได้บิดพลิ้วคำพูด จะเจ็บแบบไหนมา ถ้าพี่ชายเขาไม่ดื้อ ฉันก็จะรักษาให้” “ เจ็บแบบไหนก็ได้หรือครับ” ไหมแก้วเบ้ปากใส่ หยิบปลาสเตอร์ยาออกจากถุงซิป “ถ้าไม่ได้โดนของมีคมเพราะซุ่มซ่าม ตัวน่วมช้ำเพราะรถคว่ำ หรือถูกลูกปืนของคู่อริวัยรุ่นฝังหัวใจ คุณคิดว่าจะมีเจ็บแบบไหนได้บ้าง” “ปากแตก” เธออมยิ้มเล็กน้อย ลอกแผ่นกระดาษบางของปลาสเตอร์ออกแล้วหยุด มองดวงตาหวานเชื่อมของชายหนุ่ม “ถูกใครต่อยมาหรือไงคะ” “เปล่า...ไม่ได้ถูกใครต่อย แต่ถูกคุณหมอตบ” น้ำเสียงนุ่มทำให้อกไหมแก้วหวั่นไหว เธอจึงรีบติดปลาสเตอร์ยาบน ตำเหน่งแผลโดยไว จะได้รีบทวงถามธุระที่ชายหนุ่มต้องการ แต่ข้อมือทั้งสองถูกจับมั่นแล้วดึงลงจากหน้าผากของเขาช้า ๆ เพื่อเปิดทางให้สายตาสบประสานกัน “ทำไมฉันต้องตบคุณ” “เพราะผมจูบคุณหมอ...” น้ำเสียงต่ำอ่อนโยน มีแววหวามไหวในดวงตาสีนิล “...ในความคิด...ตอนนี้”