ช่วงนี้ ผมขอคั่นงานเขียนหนัก ๆ ทางด้านวิชาการที่เป็นภาษาอังกฤษ มาเขียนเรื่องเบาสมองแต่ก็มีประโยชน์กันบ้าง และขอบอกว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่ผมประสบมาด้วยตนเอง ไม่ใช่เกิดจากการหวาดระแวง หรือกังวลว่าบาปกรรมจะตามมาสนองแต่อย่างไรทั้งสิ้น และแน่นอนว่าถ้าไม่หาทางผ่อนหนักให้เป็นเบา ป่านนี้ผมก็มีหวังต้องทนทุกข์ทรมานใจไปอีกนานทีเดียว ถึงแม้บางคนจะแย้งว่า ที่ต้องทำบาปก็เพื่อความอยู่รอด แต่ก็จัดว่าเป็นบาปเป็นกรรมเหมือนกัน เพราะบุญและบาปเป็นคนละส่วนกัน ต้องแยกจากกันให้เด็ดขาด จะบอกว่าหายกันไปแล้ว เพราะทำบุญมากกว่า หรือเท่า ๆ กับบาปเลย เป็นอันว่าทดแทนกันไปหมดแล้ว อย่างนี้ไม่ได้