ผมรักยัยเจ๊ก็เพราะอย่างนี้ เธอน่ารัก น่าฟัด และน่าทะนุถนอม ประการหลังนี้ทำยาก เพราะในอารมณ์อย่างนี้ ในเวลาที่กำลังทำรักกัน เธอน่าฟัดเพียงอย่างเดียว อยากขย้ำให้จมเขี้ยว ยิงให้พรุนไปเลย “โอ๊ย...เบาๆ สิ” “เจ็บเหรอ” ผมสะดุ้งเมื่อส่งปืนใหญ่ยิงตรงเป้าแล้วยัยเจ๊สะดุ้งพรวด เด้งกายจากที่นอนกอดผมตัวสั่นสะท้าน “อย่าหยุดสิ” “จะเอายังไงกันแน่” ผมกัดฟันกรอดระงับอารมณ์ที่พุ่งสูง แล้วก็แทบหัวเราะออกไป เมื่อเธอกระซิบเบาๆ ที่ข้างหู “ดิส อุ๊...อุ๊...ที่สุดเลย” “หึๆๆ ทำไมต้องกระซิบ” “ไม่สุภาพ อุ๊ไม่กล้าพูดเสียงดัง” “กลัวอะไร มีเราแค่สองคน เครื่องปั่นไฟหยุดทำงานแล้ว ไม่ต้องกลัวใครแอบฟังหรอก” “ดิสขยับสิ อย่ามัวแต่พูดมาก” “อ้าว! ผมผิดอีก” “อื้อ...ตรงนั้น...เน้นหน่อย...ช้าๆ แต่เน้นหนัก แบบนั้น...ใช่เลย มันดีจริงๆ” ผมกล่อมยัยเจ๊ด้วยบทรักร้อนแรงแฝงความนุ่มนวลอย่างที่เธอชอบในครั้งแรกและครั้งที่สอง พอครั้งที่สาม สี่ ห้า เป็นของผม เร่าร้อนรุนแรง แต่ไม่ใช่ซาดิสม์ แบบว่าสะใจได้อารมณ์