สำหรับอาชาลูกคือโซ่รัก ที่ไม่ได้มีไว้ล่ามใครคนใดคนหนึ่ง แต่เพราะมั่นรัก ที่เขาปรารถนามาตั้งแต่ต้นต่างหากเขาจึงไม่ไปไหน ....อาชาเป็นชายหนุ่มที่หญิงสาวคนไหนเห็นเป็นต้องตกหลุมรักและยากที่หญิงสาวคนไหนจะปฏิเสธได้ยกเว้นธาริณีคนเดียวเท่านั้น ที่ไม่เคยเห็นเขาในสายตาเลย จนกระทั่งเขาต้องวางแผนเพื่อให้ได้ใกล้ชิด... ถึงกระนั้นเขาก็ยังมัดใจเธอไว้ไม่ได้อยู่ดี จนท้ายที่สุดได้มีโซ่ทองคล้องใจ เธอก็ยังหนีเขาไปอีก... “ผมต้องการเขา... และ...” สายตาคมเข้ม พยายามสบมองใบหน้าหวาน แต่อีกฝ่ายเหมือนรู้ตัวจึงเบี่ยงสายตาไปอื่น เขาจึงเอ่ยต่อ “ผมต้องการแม่ของลูก... ให้อยู่ดูแลลูกด้วยกัน” “แต่ฉันไม่ต้องการให้ลูกนุอยู่ที่นี่ แล้วก็ไม่ต้องหวัง ว่าฉันจะมาอยู่ร่วมบ้านกับคุณ ตราบใดที่คุณยังทำตัวให้น่าเชื่อถือ” เธอเอ่ยตัดรอนเขา ไม่เชื่อว่าอาชาจะปรับตัว เปลี่ยนพฤติกรรมแค่ข้ามวันได้ เพราะลูก ร้อยไม่เชื่อพันไม่เชื่อ! อาชากลืนก้อนแข็ง ๆ ที่มันอัดแน่นลงท้อง “ผมรู้ว่าคุณมีทุกอย่าง แต่ความเป็นพ่อที่แท้จริงคุณหาที่ไหนไม่ได้หรอก...ที่สำคัญผมผิดต่อคุณจริง แต่กับลูก ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะไม่ดูแลแก นั้นเพราะคุณไม่เคยบอกผมต่างหาก” ความจริง ที่เขาเคยละทิ้ง ด้วยความไม่รู้ เขามีสิทธิ์อุทธรณ์...