หนึ่งคนโหยหาความรักที่ไม่เคยได้รับ จนทำให้เขากลายเป็นคนเย็นชาและไม่กล้าที่จะมีรัก หนึ่งคนที่หลงเข้ามาในวังวนแห่งนี้ด้วยความไม่รู้ จนถูกยัดเยียดและบีบบังคับให้เธอเป็น ‘นางบำเรอ’ ของเขา ************************************************************************************ “คุณจิณณ์ว่าอะไรนะคะ?” เกลียวพัตราเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจว่าจิณณ์หมายถึงอะไร “ไม่น่าจะต้องให้พูดให้ชัด ผู้หญิงอย่างคุณน่าจะเป็นงานไม่ใช่เหรอ ถนัดอยู่แล้วนิเรื่องหลอกล่อผู้ชาย ไม่อย่างนั้นผมคงไม่โดนหลอกแต่แรกหรอกจริงไหมล่ะ? กลับมานี่จะเอาอะไร จะเอาเงินอีกหรือไง ยังถลุงไม่พอใช่ไหม หรือว่าต้องการที่จะสูบเลือดผู้ชายหลายๆ คนพร้อมกัน ไม่น่าเชื่อว่าจะทั้งงกเงินและร่านได้ใจจริงๆ” จิณณ์พูดกระแทกเข้าให้อย่างไม่มีอ้อมค้อม และใช้คำเรียกแทนตัวของเกลียวพัตราเป็น ‘คุณ’ แทนที่จะเป็น ‘พัต’ เหมือนที่ผ่านมา “คุณจิณณ์! คุณจิณณ์พูดอะไรออกมาคะ?” เกลียวพัตราเนื้อตัวเย็นเฉียบไปทั้งตัว กลีบปากอิ่มสั่นระริก หยาดน้ำตาไหลอาบแก้มอย่างต่อเนื่อง ดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ หัวใจของเธอกำลังเจ็บช้ำที่ได้ยินคำพูดที่เสียดแทงหัวใจเช่นนี้จากผู้ชายที่เธอรักมากที่สุดในชีวิต เขาทำอย่างนี้กับเธอได้อย่างไรกัน? “ไม่ต้องมาตีหน้าซื่อ หลอกผมไม่ได้อีกแล้ว ลูกที่อยู่ในท้องจะใช่ของผมหรือเปล่าก็ไม่รู้ เห็นทีเวลาคลอดออกมาต้องเอาไปตรวจดีเอ็นเอ เพราะแม่มั่วเหลือเกิน นอนกับใครบ้างก็คงจำไม่ได้จริงไหมล่ะ อยากจะรู้นักว่าวันนั้นที่นอนกับผมครั้งแรก แอบเอาเลือดหมูมาหยดบนที่นอนหรือเปล่า ตั้งใจย้อมแมวมาขายอย่างดีคงเตรียมตัวมาพร้อมล่ะสิ ทำเป็นสาวพรหมจรรย์ไม่เคยมือชาย แต่ความจริงผ่านมาจนพรุนแล้ว!”