ในขณะที่เธอลงจากเตียงมือใหญ่ของคีรินก็ดึงเธอจนร่างน้อยหงายไปกับเตียง ไฟบนหัวเตียงสะท้อนแววตาคมกล้าของคนที่ขึ้นคร่อมตัวเธออยู่ นรากรถึงกับใจหายวาบ ปากหยักยกยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำเอาเธอถึงกับหน้าร้อนผ่าวด้วยความอาย เพราะไม่คิดว่าเขาจะมีสติรับรู้ว่าเธอทำอะไรกับเขาบ้าง “จะไปไหน ไม่ทำต่อล่ะคะ” ประโยคคะขาของเขาทำเอาเธอขาสั่นระทวย คีรินขี้อ้อนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว นี่แหละมันเลยทำให้เธอหัวใจสั่นไหวเป็นที่สุด แววตาเจ้าเล่ห์อของเขาที่มองมายังเธอ ทำให้เธอใจเต้นโครมคราม ให้ตายสิ! เขาตื่นตอนไหน หรือเขาแกล้งเมา หรืออะไรกันแน่ เธอเริ่มจะสับสนว่าจริง ๆ เขาเจ้าเล่ห์แค่ไหน ใครก็ได้บอกเธอที นรากรคิดในใจ เธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหม อยากหยิกตัวเองให้เจ็บ หรือตบหน้าตัวสักฉาดสองฉาด คีรินเริ่มซุกไซ้ซอกคอขาวผ่อง ขบเม้มแนวลำคอยาวไปถึงติ่งหู การกระทำของเขาทำให้เธอรู้สึกวูบโหวงในอก ท้องไส้ของเธอปั่นป่วนไปหมด เขาไม่ใช่คนเดิมที่รอให้เธอเป็นฝ่ายปรนเปรอจนเสร็จสมอีกต่อไปแล้ว ท่าทางของเขาเหมือนผู้ไล่ล่าไม่ใช่เป็นผู้ถูกล่าอย่างที่ควรจะเป็น “น้องเนยลักหลับพี่บ่อยไหมคะ” คำพูดอ่อนหวานที่อาบไปด้วยยาพิษ ขืนหลงเชื่อได้แดดิ้นชีวาวายแน่ ๆ คำว่าคะขาน่ารักของเขาที่มักใช้กับเธอ มันช่างขัดกับสายตาเข้มดุของเขาเสียเหลือเกิน “ละ... หลายครั้งแล้วค่ะ” เธอสารภาพออกไปตามตรง จะโกหกเขาก็ดูเหมือนกับว่าเขาจะไม่เชื่ออะไรเธอแล้วกระมัง “ทุกครั้งที่พี่เมาเลยเหรอคะ” เขาทอดเสียงโอดอ่อยจนเธอต้องลอบกลืนน้ำลายลงคอด้วยอาการหวาดหวั่น แล้วท้องไส้ของเธอก็ปั่นป่วนยิ่งกว่าพายุหมุนเสียอีก “ค่ะ” เธอตอบรับ ก่อนจะหลับตาแน่น สารภาพออกไปตามตรงแล้วแก้มร้อนผ่าวไปหมด ตอนนี้เธอตกเป็นจำเลยของเขาอย่างเต็มรูปแบบแล้ว