“เจินเจิน” ปากร้อนจัดของหลิ่งเซียวฉินผละห่างพร้อมเรียกเสียงแหบพร่า “เป็นสตรีของข้าได้หรือไม่” นางนิ่งงันคล้ายไม่รู้แล้วว่าควรทำสิ่งใด ระหว่างผลักไสหรือดึงรั้งเขาเข้ามา “ข้าอยากแต่งกับเจ้า” ปลายนิ้วเรียวสวยและขาวสะอาดของเขากำลังไล้แก้มอิ่มเรื่อสีชมพูของนางไปมา “เจ้าแต่งให้ข้าเป็นอย่างไร” “คุณชายล้อเล่นแล้ว” นางขึงตาใส่ ความพลั้งเผลอจากจุมพิตเมื่อครู่กำลังเลือนหายไป ถึงได้จงใจคลี่ยิ้มบางๆ ออกมา “เรื่องแต่งงานล้วนขึ้นอยู่กับบิดามารดาและแม่สื่อทั้งสิ้น ข้าหาตัดสินใจเองได้ไม่” เวลานี้หลิ่งเซียวฉินนิ่งสงบนัก แววตาดำทมิฬราวกับราตรีกาลมืดมิดเอาแต่จับจ้องใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือ เขาคิดว่านางจะเอ่ยเรื่องตนเองเป็นว่าที่พระชายาองค์รัชทายาทเสียอีก นี่นางจำไม่ได้หรือว่าลืมสิ้นไปแล้ว จึงจงใจถามขึ้น “ที่คุณหนูปฏิเสธข้าเช่นนี้หรือว่าคุณหนูสามมีคู่หมั้นคู่หมายแล้ว” คู่หมั้นคู่หมายหรือ...มู่ซูเจินนิ่วหน้าพยายามครุ่นคิดว่าเจ้าของร่างนี้มีคู่หมายหรือไม่ ความรู้สึกคล้ายจดจำได้คล้ายลืมเลือนเช่นนี้คืออะไร หรือว่าคุณหนูสามตระกูลมู่มีคู่หมั้นหมายจริง กุ้ยฮวา ขอเสนอ ผลงานเรื่องใหม่ กว่าจะเป็นสนมรัก เล่ม ๑ เสิร์ฟคนอ่านที่น่ารักฟรีค่ะ อยู่บ้านอ่านองค์รัชทายาทหลิ่งเซียวฉินกันนะคะ