แปดปีแล้วกระมั้ง ตั้งแต่วันที่เธอบรรลุนิติภาวะ มีสิทธิ์ในตัวเองในการลงนามในเอกสารทางราชการ ทั้งสองจึงตกลงที่จะหย่าขาดจากกัน และวันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่เขาได้เห็นหน้าเธอ...อดีตภรรยาของเขา พรานบุญไม่ตอบ เพียงแต่พยักหน้าเท่านั้น ปากหยักหนากระตุกมุมปากให้นิดหนึ่ง ก่อนจะหันมาคุยกับเพื่อนๆ “เอ่อ รักขอตัวไปตรวจงานก่อนนะคะ เดี๋ยวเจ้านายจะว่าได้ แอบมาอู้งานคุยกับแขก” ปลายรักเอ่ยกับดิเรก ยิ้มให้เขาอย่างขอโทษ ทั้งที่ไม่ใช่ เธอไม่อยากยืนอยู่ตรงนี้ ไม่อยากเป็นหน้าหล่อคล้ำนั่นมากกว่า มันทำให้เธอใจหวิวๆ และเจ็บแปลบๆ ขึ้นมา “อ๋อ ได้ครับ ผมก็ชวนคุณรักคุยซะนาน เชิญครับ” ดิเรกรู้สึกผิดที่รั้งหญิงสาวไว้นาน แต่เป็นผลดีสำหรับเขาที่จะได้ประกาศให้เพื่อนรู้ว่า เขามีแฟนแล้ว แล้วก็สวย เก่งซะด้วย เขามองตามร่างระหงที่เดินจากไปอย่างสง่างาม พร้อมกับทักทายแขกที่เธอรู้จัก เช่นเดียวกับอีกคนที่มองตามอย่างประหลาดใจ เมื่อปลายรักที่เขารู้จักแสนขี้อาย แต่ปลายรักคนนี้กลับตรงกันข้าม ที่สำคัญ ยังสวยเซ็กซี่ซะด้วย จนเขาอยากจะรู้ว่า ภายใต้ชุดราตรีสีดำนั่น จะอวบอิ่มงดงามเหมือนสมัยก่อนหรือเปล่า? “แหม ไอ้ดิเรก แฟนสวยขนาดนี้ เก็บเงียบเลยนะ นี่ถ้าไม่มาจัดงานที่โรงแรมนี่ นายคงจะไม่ยอมให้เพื่อนๆ ได้เห็นว่าที่เจ้าสาวล่ะสิ” “ไม่หรอก คุณรักเขางานยุ่งน่ะ” “แหม รีบออกตัวแทนเลยนะ แล้วนี่ตกลงจะแต่งงานเมื่อไหร่ล่ะ พวกเราจะได้เตรียมตัวต้อนรับเพื่อนสะใภ้” “ก็คงเร็วๆ นี้แหล่ะ” ดิเรกตีขุมเออออเองซะเลย ทั้งที่ไม่เคยคุยเรื่องนี้กับหญิงสาว อีกทั้งยังไม่รู้สถานะของตัวเองว่า ปลายรักให้เขาอยู่ในระดับไหนของเธอกันแน่ “มา งั้นเรามาดื่มฉลองให้กับความรัก ความสุขของดิเรกกันดีกว่า แล้วก็ขอต้อนรับพรานบุญที่ออกจากบ่อดินมาสู่เมืองหลวงซะที มาครั้งนี้นายจะต้องอยู่นานๆ กันจะพาไปเที่ยวฉลองให้ทั่วกรุงไปเลย” เพื่อนอีกคนเอ่ยขึ้นอย่างมีความสุขที่ได้เจอเพื่อนสมัยเรียนมัธยมด้วยกัน ก่อนจะยกแก้วเหล้าชนกันอย่างรื่นเริง ผิดกับพรานบุญ แม้ปากจะยิ้มกับเพื่อนๆ และหัวเราะบางในบางตอนที่เพื่อนคุยเรื่องเก่า จนขำกัน แต่เรื่องราวพวกนั้นหาได้เข้าในหัวของเขาเลย เมื่อสายมองตามร่างบางที่เดินเข้าไปทักทายแขกในงานอย่างเป็นกันเอง ซ้ำยังส่งยิ้มหวานๆ ที่เคยเป็นของเขาให้กับผู้ชายอื่นๆ ด้วย นั่นยังไม่เท่ากับสายตาของผู้ชายหลายคนมองเธอราวกับจะจับร่างบางแก้ผ้าก็มิปาน ก็สมควรจะให้ผู้ชายพวกนั้นคิด เมื่อหญิงสาวช่างอวบอิ่มเต่งตึงไปทุกสัดสวย ยิ่งใส่ชุดราตรีสีดำเข้ารูปแบบนี้ มันเน้นสัดส่วนของเธอออกมาชัดเจนไปหมด คิดถึงตรงนี้ทำเอาพรานบุญรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ภายในอดีตผุดขึ้นในหัว เสียงครางเบาๆ ดังแว่วออกมาให้เขาร้อนผ่าวไปหมด เมื่อเคยได้นอนกอดเรือนร่างนี้มาแล้ว แต่ตอนนี้เธอยังไม่งดงามเท่าตอนนี้ ที่เรียกว่าเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัว มีเสน่ห์ดึงดูดผู้ชาย ผิดกับเก่าก่อน เธอช่างไร้เดียงสา บริสุทธิ์ผุดผ่อง เสียจนเขาคิดว่า ไม่ควรรั้งเธอไว้ ควรให้โอกาสเธอได้พบผู้ชายดีๆ เหมาะสมกับเธอ มากกว่า คิดแล้ว ทำเอาอยากเห็นเรือนร่างนี้แบบไม่มีอะไรปกปิดอีกสักครั้ง อยากดูว่าเธอเปลี่ยนแปลงจากเดิมไปมากน้อยแค่ไหน ถึงได้ดึงดูดสายตาผู้ชายได้มากมายขนาดนี้ “เฮ้ คิดอะไรอยู่วะ” ดิเรกใช้ศอกกระทุ้งสีข้างเพื่อน เมื่อพรานบุญเอาแต่นั่งยิ้ม นั่งขำ แต่สายตาเหม่อลอย เหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ จนเจ้าตัวสะดุ้ง สมาธิกลับคืนสู่ปัจจุบัน “หือ เปล่านี่” คนถูกจับผิดปฏิเสธ “เปล่าอะไรวะ เพื่อนคุยกันสนุกสนาน นายกลับเอาแต่นั่งเงียบ มีอะไรเครียดเหรอ” “เปล่า ไม่มี มะ...มาชนแก้วกันดีกว่า คืนนี้ไม่เมาไม่กลับ” “นายก็ดื่มได้สิวะ เล่นเปิดห้องพักที่นี่นอนนี่ แต่กันจะต้องขับรถกลับนะโว้ย เจอด่านมีแต่ติดคุกนะโว้ย” “ไม่เห็นเป็นไร เมานายก็นอนกับกันที่นี่สิวะ” “เอ่อ นั่นสิ เค งั้นดื่มกันให้มันเมาไปเลย ไม่เมาไม่เลิก” เท่านั้น กลุ่มศิษย์เก่าหนุ่มๆ ทั้งหลายก็ยกแก้วเหล้าชนกันจนสนั่น ทำเอาเพื่อนข้างๆ หันมองก่อนจะร่วมวงกันไปด้วย ดีว่าโต๊ะพวกเขาอยู่ห่างจากเวทีที่พิธีการเริ่มแล้ว