เพราะอุบัติเหตุที่ทำให้เขาต้องสูญเสียทายาท "พรนับพัน" จึงจำใจต้องแต่งงานกับ "ภัสกร" เธอทำได้เพียงแค่รอให้ถึงวันที่เขาจะยอมปล่อยเธอไปหลังจากที่เธอผลิตทายาทคืนให้กับเขาแล้วเท่านั้น .....ในคืนแรกที่ต้องอยู่ด้วยกันในห้องหอ พรนับพันเตรียมใจแล้วว่าเขาจะต้องมีสัมพันธ์กับเธอเพื่อให้เธอตั้งครรภ์ แต่ภัสกรกลับไม่ได้สนใจการมีตัวตนของเธอเลยแม้แต่น้อย มื้ออาหารเย็นเขาก็ไม่พูดจากับเธอ พอขึ้นห้องก็เมินเฉยใส่ ไม่ได้เข้ามาทำอะไรรุ่มร่ามอย่างที่ผู้ชายต้องทำเวลาอยู่กับผู้หญิงแบบสองต่อสอง พรนับพันเห็นว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน และคิดในแง่ดีว่าบางทีเขาอาจให้เวลาเธอทำความคุ้นเคยกับเขาก่อน จึงนอนหันหลังให้เขาตั้งใจจะนอนหลับให้ผ่านพ้นคืนวันแรกไป “อย่าพึ่งนอน” เสียงภัสกรดังขึ้นมาทำให้หญิงสาวลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว “ไปนอนห้องรับแขก ผมให้คนจัดไว้ให้แล้ว” “อะไรนะคะ” “พรุ่งนี้จะให้เด็กขนเสื้อผ้าออกไปให้” เขาไม่ตอบคำถามแรกและพูดอีกประโยคขึ้นมา “หมายความว่าเราจะแยกห้องนอนกันเหรอคะ” เธอถามอย่างไม่เข้าใจ “...” เขาไม่ตอบอะไรเธอ แล้วมองด้วยแววตาสมเพช “แล้วแบบนี้เมื่อไหร่ฉันจะมีลูกกับคุณล่ะคะ” เธอถามออกมาด้วยความขุ่นเคืองเล็กน้อย “อยากเอากับผมจนตัวสั่นเลยสินะ” เขาพูดแล้วเหยียดยิ้มมองเธออย่างดูแคลนทำให้พรนับพันกำมือแน่น “ฉันไม่ได้พิศวาสคุณเลยแม้แต่นิด ฉันแค่มาทำตามข้อตกลงที่คุณต้องการ รีบท้องแล้วก็จะได้รีบออกไปจากที่นี่” เธอพูดออกมาเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยัดเยียดความคิดที่น่ารังเกียจนั้นให้กับเธอ “ไม่ต้องรีบร้อนหรอก ผมจะให้คุณทรมานและได้ชดใช้ในสิ่งที่ผมสูญเสียไป ผมสูญเสียลูกและคนรัก พ่อแม่คุณก็ต้องได้รับผลกรรมนั้น จะเจ็บปวดแค่ไหนกันที่ลูกสาวสุดที่รักต้องตกมาอยู่ในมือของผม” .....