“ปรานต์ อดิศักดิ์ศรสกุล” นายใหญ่ แห่งไร่ปรานต์ตะวัน จับพลัดจับผลู ต้องมาเป็นผู้ปกครองเด็กวัยสิบสองขวบ เพราะคำสั่งของแม่... แต่เขาเป็นคน เคร่งครัด เจ้าระเบียบ มีกฎเกณฑ์มาก ใครฝ่าฝืนกฎคือการลงโทษเท่านั้น และก้านมะยมเหมาะกับ “เจ้าตัวดี” ที่ซุกซนมากที่สุด จากที่เคยตีขาเล็ก ๆ ต้องมาตีขาเรียวขาวสวย และจากที่ไม่ชอบเด็ก บัดนี้เด็กโตเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัวแต่ก็ยังซุกซน ดื้อรั้น และเธอเริ่มไม่กลัวเขาแล้ว เขาจึงต้องเปลี่ยนจากก้านมะยม... เป็นบทลงโทษสุดแซ่บที่ทำให้เธอไม่ดื้ออีกเลย ******** "อื้อ! คุณปรานต์พอก่อนนะคะ” เธอทัดทานและขยับเรียวปากออก เล็กน้อย เพื่อจะได้พูดและหายใจได้ถนัด “กินอีกได้ไหม ยังไม่อิ่มเลย” เขาเว้าวอนเสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยน “ไปกินมื้อเที่ยงสิคะจะได้อิ่ม” เสียงหวานเอ่ยอย่างขัดเขิน “อยากกินเธอ เจ้าตัวดีของฉัน” เขากระซิบเสียงหวานอีกครั้งแต่เธอไม่อยากใจอ่อน เพราะนี่มันไม่ใช่กลางคืนพอจะได้มีเวลามากมาย เผลอ ๆ มารดากับปานตะวันอาจจะกลับมาแล้วด้วยซ้ำ แล้วเข้ามานานขนาดนี้ไม่ต้องเดาแหละเข้ามาทำอะไร “อดใจไว้กินตอนเย็นสิคะ ตอนนี้ก็รู้กันหมดพอดีว่าคุณกลับมาตอนเที่ยงเพราะอะไร” “หึ ๆ กลับมากินเมียไง น่าภูมิใจจะตาย มีเมียสวยและเด็ก น่ากินด้วย” Publisher มณีมายา/บลูเลมอน/แอล/รมตี