“ถอดเสื้อผ้าของคุณออกเดี๋ยวนี้ ธารา!” “ถะ...ถอด...ถอดเสื้อหรือคะ” “ใช่ ผมสั่งให้คุณถอดเสื้อผ้า” ไคล์ย้ำคำสั่ง ก่อนจะเอ่ยบอกต่อ “ผมต้องการให้คุณทำหน้าที่นางบำเรอเดี๋ยวนี้” “ไม่...ฉันไม่ถอด” “คุณเป็นนางบำเรอของผม นางบำเรอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธความต้องการของคนที่เป็นเจ้าของตัวเธอ จำไว้ธารา! นางบำเรอต้องสงบปากสงบคำ เรียวปากน้อยๆ คู่นี้มีไว้สำหรับมอบความสุขให้กับผมเท่านั้น” มือเล็กสั่นเทา ขณะค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าออกจากเรือนร่างอรชรงามสล้างตามคำสั่งของไคล์ “สักวัน ฉันจะเอาชนะคุณให้ได้ คุณไคล์ พาร์กเคอร์” “หุบปาก! ผมต้องการรักคุณเดี๋ยวนี้ พร้อมสำหรับการทำหน้าที่นางบำเรอมือใหม่หรือยัง ธารา!” น้ำเสียงที่หลุดออกมาแหบสั่นพร่าตามอารมณ์ของผู้เป็นเจ้าของ ยิ่งได้กวาดสายตามองทั่วเรือนร่างอรชร ทิ้งสายตาอ้อยอิ่งอยู่ตรงปทุมถันงามสล้างที่ประดับไปด้วยยอดถันสีหวาน ที่อยู่ล่อตาล่อใจ ยิ่งจุดอารมณ์รักของไคล์ให้เดือดพล่านมากกว่าเดิม ธาราถูกยัดเหยียดข้อหาฆ่าคนตาย ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้ทำเช่นนั้น หญิงสาวต้องหนีหัวซุกหัวซุนเพื่อเอาตัวให้รอดพ้นจากการถูกจับกุม และเพื่อให้รอดพ้นจากคนที่กำลังตามล่าต้องการฆ่าปิดปากเธอ ไคล์ พาร์กเคอร์ คือคนๆ เดียวที่สามารถปกป้องลูกนกหลงรังอย่างธาราได้ แต่! มีเงื่อนไขว่าธาราจะต้องเป็นนางบำเรอ จ่ายค่าจ้างให้กับเขาด้วยเรือนร่างงดงามของเธอ ธาราจำต้องยอมตกอยู่ใต้เปลวไฟสวาทอันเร่าร้อนของไคล์ เพราะมีเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยให้เธอรอดพ้นจากภัยมืดที่ตามล่ารินรดต้นคอ!