ดวงตากลมที่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางจนดูคมเฉี่ยวและมีเสน่ห์เบิกตากว้างขึ้น ก่อนจะละมือออกราวกับโดนของร้อน เธอโตมากพอที่จะรู้ว่าสิ่งที่สัมผัสอยู่นี้คืออะไร ดวงหน้าหวานของสาวน้อยวัยขบเผาะแดงซ่าน เมื่อได้แตะต้องสัมผัสความเป็นชายครั้งแรกในชีวิต เธอรู้ว่าเขากำลังมีอารมณ์แต่ก็กลับทำนิ่งราวกับไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นจนนึกหมั่นไส้ ด้วยความที่อยากเอาชนะมิเชลจึงจงใจเบียดแนบหน้าอกของตัวเองที่มั่นใจว่ามันใหญ่พอ เคล้าคลึงกับแผ่นหลังของคนร่างใหญ่ ใช้ฝ่ามือบางทั้งสองข้างวางทาบลงบนหน้าท้องแกร่งอีกครั้ง ค่อยขยับเคลื่อนมือลงต่ำจนพบเข้ากับขอบกางเกง แต่ก็โดนมือใหญ่จับหมับเข้าอีกครั้ง “คิดจะทำอะไร” เสียงทุ้มฟังดูแหบพร่าลอดผ่านหมวกนิรภัยออกมาฟังดูอึดอัด ไม่รอช้ามือใหญ่รีบยกขึ้นเปิดหน้ากากที่บดบังใบหน้าออก ต้องการที่จะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ “ฉันไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ก็นายขับเร็วจนตัวฉันจะปลิวอยู่แล้ว” มิเชลพูดอ้างข้างๆคู พยายามปัดป่ายฝ่ามือเฉียดจุดยุทธศาสตร์ให้ใกล้ที่สุด ยิ่งว่าเขาหดเกร็งหน้าท้องเธอก็ยิ่งได้ใจอย่างนึกสนุก โดยที่ไม่รู้ว่าคนที่โดนกระทำนั้นจะทรมานเพียงใด “คงจะทำแบบนี้บ่อยสินะ ลูกสาวคนเล็กของคุณกิตติชัยใจแตกตั้งแต่เด็ก” ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้เขาก็พูดออกไปแบบนี้ ไม่พอใจที่สาวน้อยแสดงพฤติกรรมกร้านโลก “นายว่าอะไรนะ” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันอย่างไม่พอใจ ก่อนจะชักมือออกแต่ก็โนมือใหญ่จับเอาไว้ได้ทัน “ขอโทษนะที่รู้ทัน คุณตั้งใจให้ท่าผมตั้งตอนที่อยู่ในผับแล้ว แต่ผมดันไม่เล่นด้วย ก็เลยคิดจะอ่อยตอนที่ร่างกายเราใกล้ชิดกันแบบนี้” ตอนนี้อารมณ์ดิบเบื้องลึกของเขาได้แตกกระเจิงจนกู่ไม่กลับแล้ว ในเมื่อเธอเสนอมาเขาก็ควรที่จะสนองกลับ นฤเบศจับมือบางที่พยายามขัดขืนด้วยแรงอันน้อยนิด วางทาบลงบนลำกายที่แข็งชันอยู่ภายใต้เนื้อผ้าของกางเกงวอม ออกแรงกดให้มือเล็กบดคลึงกับแท่งรักที่พาดเอียงขึ้นเป็นลำตรงสวยงาม ชายหนุ่มบังคับแฮนด์รถให้วิ่งไปบนท้องถนนด้วยมือเพียงข้างเดียวอย่างชำนาญ “โรคจิต ปล่อยนะ” ดวงหน้าสาวน้อยวัยแรกแย้มแดงซ่าน เธอเพียงแค่ต้องการที่จะยั่วมนุษย์น้ำแข็งอย่างเขาเล่นเท่านั้นเอง แต่ก็ต้องรู้สึกกลัวขึ้นมาเมื่อชายหนุ่มมีท่าทางเอาจริง อรภาวาสิริ หญิงแพรว.