"จะเข้าห้องน้ำไม่ใช่เหรอคะ มาค่ะพี่อุ้มไป” เขาบอกพร้อมกับขยับทำท่าจะลุกจากเตียงทั้งที่ยังนุ่งลมห่มฟ้า หล่อนเลยรีบท้วงเพราะไม่อยากเห็นอะไรต่อมิอะไรที่ไม่ควรเห็นให้ใจมันเต้นแรงกว่าเดิม “เอ่อ พะ เพลินไปเองได้ค่ะ พี่หนึ่งนอนไปเถอะ” “มีแรงลุกก็เก่งเกินคนแล้วค่ะ รู้มั้ย พี่ทำอะไรน้องเพลินบ้าง” ไม่มีเสียงตอบจากปากคนที่ก้มหน้ามองผ้าห่มที่ดึงขึ้นมาปิดหน้าอกหน้าใจให้พ้นจากสายตาคนถาม “ตอบไม่ได้ แสดงว่าไม่ได้นับว่าถูกพี่รักกี่ครั้ง” “พี่หนึ่ง! ใครจะมานั่งนับ เพลินไม่ได้เป็นพวกล่าแต้ม แล้วก็ไม่ได้ลามกหรือหื่นเหมือนพี่หนึ่งนะ” “ยอมรับค่ะว่าหื่น ก็เมียพี่น่าหื่นใส่ขนาดนี้” ดอกเตอร์แอบอมยิ้มเหลือบตามองสาวน้อยที่กัดริมฝีปากตัวเองจนเห็นเป็นรอยฟัน เห็นอย่างนั้นแล้วอารมณ์บางอย่างของเขาก็เต้นเร่าเผลอขยับเข้าไปใกล้ “หนาวหรือเปล่าคะน้องเพลิน” “เพลินมีผ้าห่ม” “ผ้าห่มจะสู้พี่ได้ยังไง เขาว่าหนาวเนื้อต้องใช้เนื้อห่ม ถ้าน้องเพลินไม่ไปห้องน้ำ งั้นพี่...”