“คุณไม่ได้ฝันนะครับที่รัก ลืมตาตื่นขึ้นมาแล้วคุณก็จะพบกับความเป็นจริง ความจริงที่ว่าผมอยู่ข้างๆ คุณแล้วในตอนนี้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นความจริงไม่ใช่ความฝันที่แสนหวานของคุณ” “ฝันอะไรวะทำไมพูดซะยาวเลย แล้วทำไมในฝันถึงบอกให้ตื่นล่ะ ไม่เอาฉันยังไม่อยากตื่นฉันอยากจะนอนฝันหวานอยู่อย่างนี้ นอนอยู่แบบนี้ก็อุ่นดีแล้วจะให้รีบตื่นไปไหนล่ะ” คนเอาแต่ใจดีดดิ้นไปมาอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนาด้วยความหงุดหงิดที่ถูกรบกวนความฝันที่แสนหวานและอบอุ่นของเธอ แต่การดีดดิ้นของเธอนั้นดูเหมือนว่าจะเป็นการจงใจหรือไม่อย่างไรก็มิอาจทราบได้แต่ทว่าในเวลานี้ช่วงขาเรียวของคนหลับนั้นได้ถูไถไปมาอยู่กับพวงสวรรค์ของชายหนุ่มที่ไม่มีอะไรปกปิดความใหญ่ยักษ์มหึมานี้เอาไว้เลยจนในเวลานี้งูจงอางหวงไข่ของเขากลายร่างเป็นงูยักษ์อนาคอนด้าแห่งลุ่มน้ำอเมซอนไปเสียแล้ว “อูย...ทูนหัว...อย่าดิ้นแรงขนาดนี้...ผัวคิดไกลแล้วนะจ๊ะยาหยี...” “อะไรแข็งๆ อยู่ตรงขาเราเนี่ยยัยเพชร...นี่แกนอนทับอะไรอยู่ทำไมมันแข็งจังล่ะ แกนอนทับขอนไม้อยู่หรือไงกันวะ” คนที่ยังอยู่ห้วงนิทราและละเมอเพ้อพกว่าตัวเองนั้นยังจมอยู่ในความฝันที่แสนหวานยังคงหลับตาพริ้มพูดจาเพ้อเจ้อออกมาแถมยังเข้าใจอะไรผิดๆ ด้วยว่าเจ้าอนาคอนด้ายักษ์ของเขาเป็นขอนไม้ไปเสียนี่ “ทูนหัวจ๋า...ตื่นเถอะจ้ะ ที่ขาคุณถูๆ ไถๆ อยู่เนี่ยไม่ใช่ขอนไม้นะจ๊ะมันเป็นเจ้างูยักษ์ของผมเอง” เพราะความปวดร้าวที่แล่นผ่านพาดเข้ามาในความแข็งแกร่งของตนทำให้ก้องภพนั้นอดรนทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว มือหนาตัดสินใจเขย่าร่างสวยของคนหลับลึกด้วยความรุนแรงเพื่อหวังจะให้เธอตื่นขึ้นมาเสียที เพราะถ้าเธอยังไม่ตื่นขึ้นมาในตอนนี้มีหวังว่าเขาคงจะต้องลักหลับเธออีกครั้งเป็นแน่แล้วและถ้ามันเป็นเช่นนั้นขึ้นมาจริงๆ ความเป็นชายของเขาคงหมดสิ้นไปอย่างแน่นอนเพราะเขากำลังรู้สึกว่าบทรักที่ร้อนแรงขั้นเทพของเขานั้นไม่อาจเอาชนะคนขี้เซาคนนี้ได้ เพราะขนาดประเคนความเสียวซ่านให้เธอมากเท่าไหร่เธอก็ยังคิดว่าตัวเองนั้นยังจมอยู่ในความฝันที่แสนมีความสุขในขณะที่ตอนนี้เขากำลังจะฝันเปียก