ผู้จัดการส่วนตัวคนใหม่ที่คุณพ่อส่งมาดามหัวใจ นลินี ดาราสาวดาวร้ายคนดังหลงนึกว่า น้องคูณ เป็นพวกอนุรักษ์ไม้ป่าเดียวกัน จนกระทั่งวันที่รู้ความจริงว่าเขาเป็นชายแท้ทั้งแท่ง! เธอเริ่มเว้นระยะห่างจากพ่อหนุ่มแอ๊บแมน ที่ไม่เคยรักษาระยะห่างกับเธอเลย... +++++++++++++++++++++++++++++++++ "ไหนบทล่ะคะ?" "พี่ลืมดูวันที่จริง ๆ นะ เดือนหน้าแล้ว ท่าจะลืมแน่นอน" พูดพลางส่งมือถือให้แทน วันนี้เป็นวันหยุด ผู้จัดการส่วนตัวก็คงไม่ได้พกกระดาษพวกนั้นมาด้วย หญิงสาวขมวดคิ้วนิ่วหน้าทั้งยังไม่ลุกจากตักแกร่ง "ยังไงผมก็เตือนพี่ทราย... แค่จะบอกว่าเอ้อระเหยมากไม่ดีนะ" "จูบเร่าร้อนนี่คงไม่ไหวล่ะมั้ง คุณน้องจะพาลตื่นตัว เจ็บตัวเปล่า ๆ" "งั้นอย่าเลย ผมว่าพี่เองก็ไม่น่าจะไหว" "น้องคูณคะ... ระดับพี่ทรายนะ" พูดหน้าเครียด ก่อนที่เธอจะกลับมาหยอกล้อกับเขาอย่างเคย ชี้ปลายนิ้วไปทางถ้วยรางวัลทรงสวยในตู้โชว์กลางห้องรับแขก เธอได้รับรางวัลดาวร้ายดีเด่นมาสามปีซ้อน! แขกที่มาห้องนี้เป็นประจำคงจำถ้วยรางวัลรูปทรงคล้ายขวดแก้ว คล้ายสาวเอวบางนับสิบ ๆ ถ้วยนั่นได้หมดแล้วว่าเธอได้รางวัลอะไรมาบ้าง "ดูค่ะดู" "นี่ผมพูดจริง ๆ นะ พี่ห้ามโกรธ" "อื้ม..." "บทนางยั่วที่พี่เล่น... ผมว่ามันก็ดี นางยั่วผู้ชาย แต่ว่ามันยังไม่บด แบบว่ามันยังไปไม่สุด แค่ยั่วตามแบบฉบับนางร้ายทั่วไป มันยังไม่ใช่..." เขากลอกตาไปมา ยกปลายนิ้วแตะคางพลางว่า "ชะนีที่อยากได้จนตัวสั่น ฟีลว่าอยากเอา หงี่ อยากโดนจิ้มจริง ๆ น่ะ" "น้องคูณ!" เสียงแหลมปรี้ดว่า มือตีบ่าแกร่งอย่างรวดเร็วดังเพียะ! เธอลุกขึ้นนั่ง ทำเบะปากงอนเป็นเด็ก "มีแต่คุณน้องที่กล้าวิจารณ์การแสดงของพี่นะคะ เดี๋ยวเถอะ พ่อนักวิจารณ์จะโดนดี น้องน่ะ เกิดอยากจูบพี่ขึ้นมาน่ะสิ เต๊าะสาวรุ่นพี่ไม่เนียน ไปเรียนมาใหม่" ปวรรตน์หัวเราะพลางส่ายหน้าไปมา ด้วยความที่อีกคนรู้ทันเขาตลอด แม้เธอยังไม่ได้ปฏิเสธความหวังของเขาเสียทีเดียว มือเรียวเลื่อนมาจับมือหนา กระตุกเบา ๆ "ไปกินข้าวเย็นกันก่อน หิวรึยัง? พี่เลี้ยงเอง"