อารมณ์ ความต้องการ มันเหมือนความมืดที่ซุกซ่อนอยู่ในจิตใจของคนเรา เหมือนเงา... ที่ตามติดเจ้าของ บางครั้งมองไม่เห็น แต่มันไม่เคยหาย ไม่เคยจากไปไหนไกล บางเรื่อง รู้ว่าผิด แต่ยังทำ เสพย์ติดมันเข้าแล้ว เลิกไม่ได้ อย่างเช่น วังวนตัณหา ห้วงราคะเร่าร้อนดังไฟ พร้อมแผดเผาผู้ที่หลงกระโจนเข้าไป ยากจะหาทางหลุดพ้น “อย่าทำตุ๊กตาแบบนี้นะนพ นพเป็นอะไร ตุ๊กตาเป็นแฟนเอกนะ” “ผมรู้” เสียงห้าวแตกพร่า เต็มไปด้วยอารมณ์ ปากร้อนผ่าวจูบไซ้ซอกคอ ไล้ลิ้นปาดไปทั่ว ขณะที่รัดตัวเธอไว้ไม่ปล่อย “รู้แล้วก็ปล่อย มันไม่ดี อย่าทำแบบนี้” “ผมอยากได้คุณ” เขาบอกไม่สะทกสะท้าน แม้เธอจะเป็นแฟนเพื่อนรักของเขา ตุ๊กตาใจสั่น อกผวา ทั้งโกรธและอับอาย หันขวับมา สบตาที่ปัดมามองหน้าเธอ ในความมืด เธอใจสั่นหมุนกลับไปพยายามจะดิ้นและเอื้อมมือไปเปิดไฟ