“คุณภวัตดื่มมาเหรอคะ” ไม่ต้องถามก็รู้ เพราะได้กลิ่นแอลกอฮอร์ลอยออกมา ขณะที่คนตัวใหญ่กว่าเงยหน้าขึ้นมามองเธอ “ทำไม ฉันดื่มไม่ได้หรือไง แต่เธอลืมไปหรือเปล่าว่าเธอเป็นแค่แม่พันธุ์ ไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน” ปาลิดารู้สึกร้าวในอก แต่ก็ฝืนไม่แสดงผ่านสีหน้า “ปานรู้ดีค่ะ” “ก็ดีแล้วที่รู้ตัว แล้วต่อไปก็อย่าคิดมาห้ามฉัน” “ค่ะ แต่ปานไม่ได้โทรฟ้องคุณท่านนะคะ แต่คุณท่านจับโกหกของปะ...” ปาลิดาพูดไม่ทันจบเสียงของคนตัวโตก็แทรกขึ้นมาก่อน “ฉันว่าเธอแล้วหรือไงถึงต้องรีบแก้ตัว” “เอ่อ...” ภวัตยกยิ้มเล็กน้อยแล้วพุ่งเข้าหาเจ้าสาวคนสวย “คุณภวัต!” ปาลิดาตกใจเมื่อสามีเอาหน้าซุกซอกคอ อาการตกใจทำให้เธอผลักเขาอย่างแรง “จะเล่นตัวทำไม ในเมื่อเธอก็อยากมีฉันเป็นผัวอยู่แล้ว” “ปาน...ปานขอโทษค่ะ ปานตกใจเลยเผลอผลักคุณ”