“ห้ามคิดเกินกว่าเพื่อน” คือกฎเหล็กของเราสองคน คนนึงยึดมั่นราวกับเป็นหลักธรรมคำสอน แต่อีกคนก็จ้องจะแหกกฎบ้า ๆ นี้ให้ได้ ความใกล้ชิดยิ่งทำให้พวกเขาหวั่นไหว แล้วทั้งสองจะทำตามกฎได้หรือเปล่า? ---------- “หือ แกพูดอะไรของแก” เธอยังจ้องมองผมอย่างไม่ละสายตา นัยน์ตาคู่นั้นฉายแววของคำถามและความสงสัยออกมาอย่างเด่นชัด “เรารู้ว่าเธอก็รู้สึกกับเรามากกว่าเพื่อน” ผมจับมือทั้งสองของเธอขึ้นมาไว้แนบอก “เราสองคนอย่าเก็บมันเอาไว้อีกต่อไปเลยนะ” ผมสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้งหนึ่งก่อนจะย้ำเจตนารมณ์ของตัวเอง “เป็นแฟนกันนะ” ร่างเล็กเงยหน้าสบตาผมพร้อมกับน้ำใสที่หลั่งรินออกมาจนเต็มหน่วยตา “มันเป็นไปไม่ได้หรอกนะ” เสียงสั่นเครือของเธอทำให้ผมมั่นใจในความรู้สึก เธอเองก็รู้สึกกับผมเหมือนอย่างที่ผมรู้สึกกับเธอ “ทำไมมันจะไม่ได้” “แกจำคำนายของหมอดูคนนั้นไม่ได้เหรอ” นี่คงเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้สินะ “เลอะเทอะ ไร้สาระ” เพราะคำนายบ้า ๆ นั่นแหละที่ทำให้ผมต้องอดทนเก็บความรู้สึกของตัวเองไว้กว่าสองปี ผมจะไม่ทนเพราะเรื่องไร้สาระแบบนี้อีกแล้ว “แต่ว่า…” ---------- เขาคือ ทินกร (Tinnakorn) แปลว่า ดวงอาทิตย์ ส่วนเธอคือ ดานิกา (Danika) แปลว่า ดวงดาวในยามเช้า ถึงแม้จะอยู่ร่วมฟ้าเดียวกันแต่ก็มิอาจอยู่เคียงกันได้