“ศัพท์” เป็นเสมือนหน่ออ่อนแห่งต้นไม้ใหญ่ที่เรียกว่าวิญญาณ “เป็นเหตุให้กำเนิดชีวิต” “บ้างได้ให้ฤทธานุภาพ” และหน่อนั้นก็ได้กลับกลายมาบังเกิดในโลกปัจจุบันนี้ “ไม่่นำห้วงเวลามาร้อยเรียงกับตนเอง” “ไม่นำนามนั้นไปร้อยเรียงต่อผู้อื่่น” ”ศัพท์” เป็นศาสตราที่แฝงพลังอันไร้ขีดจำกัดเอาไว้ มีบางโอกาสที่ “มาร” เข้าสิงศาสตรานั้นก่อนกลายเป็นเภทภัยเข้าทำร้ายผองเราผู้ไร้ทางขัดขืน มันกัดกินผู้คนโดยไร้ความปรานี แต่แล้วยังมียอดฝีมือเอกอุผู้สังหารศัพท์เหล่านั้นได้...ด้วยเหตุนี้พวกเขาเหล่านั้นจึงมีสมญานามว่า “ผู้ผิดมนุุษย์”